"Аққулар ұйықтағанда"

№

Алуа

Өзен де жоқ сыймаған арнасына,

Жылға да жоқ даламен жалғасуға.

Таста тұнған жаңбырдың тамшысындай,

Қалай біткен мына көл тау басына?!

Әлдилеп ақ төсінде, бермей тыным,

Ақ айдын ақ мүсінін тербейтұғын.

Бұл көлге мылтық алған саятшы емес,

Тірі жан аяқ басып келмейтұғын.

Аққулар аман-есен қайтқанынша,

Суына «Жетім көлдің» шөлдейтұғын.

(Суымен сырқаттарын емдейтұғын.)

Алуа

Бала жатыр төсекте күйіп-жанып,

Баласының ана отыр күйін бағып.

Қайдағы бір қатыгез, сұрқай ойлар,

Миын қарып барады, миын қарып.

Әкесі: Олжас

«Мана, күндіз, тәуіп шал не деп кетті?!

Әлде өтірік, әлде шын демеп кетті...

Анасы: Дильназ

-Аққуменен баланы аластаңдар,

Деді-дағы жәйімен жөнеп кетті...»

-Тұрсаңшы,таяу қалды таң атуға,

Неткен жансың санасыз жаратылған?!

Манағы тәуіп шалдың айтқан сөзі,

Ұмытылып кетті ме санатыңнан?

Әкесі: Олжас

-Апыр-ай, қалай барам, қалай барам?!

Атармын аққу құсты қалай ғана?!

Айдынның аққулары ұйықтағанда,

Өрген мал, өскен шырша абайлаған,

Барлығы қасиетке қарайлаған

Оқ атам қасиетке қалай ғана?..

Бармаймын, бара алмаймын, қалай барам?

Анасы: Дильназ

Жалғыз ұлдан артық па, жалған бәрі'!

Балам өлсе, бақыттың керегі не?!

Топан су басып кетсін қалғандарын.

Перзент сұрап несіне армандадың?!

Құрысын онсыз сенің жанған бағың!

Мылтықты әкел!

Атты ертте!

Жалған бәрі!

Автор: Мадияр

Аққулар...

Аққу мойын, сүмбе қанат,

Алаңсыз тарануда күнге қарап.

Айдынның еркелері, білмей тұрмын,

Етермін тағдырыңды кімге аманат?!

Шошымай шолжаң өскен батырларың,

Ана отырған шыршаға жақындады.

Көзі тұнған бейбағың, топ аққуға,

Білмей қалды мылтықтың атылғанын.

Автор: Мадияр

Ию-қию көл маңы, астан-кестен,

Жер айналып, тау құлап, аспан көшкен.

Жаңғырығып, жар салып, жартастар тұр,

«Жетім көлдің» қайғысын бастан кешкен,

Тау жаңғыртып, тамаша құстың әні,

Қош айтысып көлменен, ұшты бәрі.

Көл бетінде көлбеңдеп, жаралы аққу,

Ұша алмайды, ұшпақ боп- күш қылады...

Автор: Мадияр

«Жетім көлдің» басында жылқы жатқан,

Дөңге шығып, қарт тұрған жылқы баққан

Жылқышы: Назарбек

«...Апыр-ай, бұл кім болды, таңсәріде,

Көргенсіз, көл басында мылтық атқан?!

Құстардың зәре-құтын шырқыратқан,

Неғылған қаныпезер құлқы қатқан?!

- Ей!

Кімсің?

Тірісің бе?

Жаның бар ма?

Аққуды неге атасың, арың бар ма?!

Тастағын қаруыңды, келгін бері,

Келгін бері, кеудеңде жаның барда!

Анасы:Дильназ

Мана күндіз тәуіп шал келіп кетті

Әлде өтірік,әлде шын демеп кетті

Аққуменен баланы аластаңдар

Деді дағы жөнімен жөнеп кетті

Назарбек

-Әй, балам!..

Болмады ғой, болмады ғой...

Қасиет кетті Көлден, сорлады ғой.

Тәуіптің айтқанының бәрі өтірік,

Атқа мін, ауылға қайт, олжаны қой!..

Мін атқа. қайт ауылға тағат қыл да,

Білмеймін, cop аттың ба, бақ аттың ба?!

Аққуға кезенерде, ырым жасап,

Тым құрса саусағыңды қанаттың ба?

Анасы:Дильназ

Әлек боп, арпалысып сор-қайғымен,

Жоқ ата, жасамадым ондайды мен...

Жасымнан естігенім бар-тын еді,

Әйтеуір аққу атқан оңбайды деп...

Назарбек

Солай, солай...

Аманат бір құдайға...

Қай-қайдағы түседі кұрғыр ойға...

Автор:Ақбота

Өң бе, түс пе, әйтеуір таласуда,

Өлі менен тірінің арасында.

Отырғандай «Жетім көл» жағасында,

Аққу жатыр көзінің шарасында.

Аунап түсіп атынан, үйіне енді,

Есіне алып ерін де, баласын да.

Өліп жатқан ұлына қарасын да,

Қалсын ана «Жетім көл» жағасында,

Өлі менен тірінің арасында.

Анасы:Дильназ

Жоқ!

О, қасірет!

Осындай ма ең?!

Сорымның қалыңдығы шашымдай ма ең!..

Қасиет!.. Қасиеттер ұшып кетті,

Қасірет!..

Қасымдағы досымдай ма ең!..

Қасиет... Қасірет...

Қасірет... қасиет...»

Автор: Ақбота

Орнында екен «Жетім көл», жоғалмапгы

Ортаймапты, немесе тола алмапты.

Жағалауын жауыпты жасыл жалбыз,

Қасиетті аққулар оралмапты.

№5 мектеп-лицей

Кітаптар апталығы: «Аққулар ұйықтағанда»

6в сынып

Өткізген:Жанелова А.Е

2018-2019 оқу жылы