Үш дос
Ерте-ерте ертеде Қоян, Түлкі, Қасқыр үшеуі дос болыпты. Олар тату-тәтті өмір сүріпті. Қайда барса да бірге жүреді екен. Бір-біріне көмектесуді жақсы көретін болыпты. Сабаққа да бірге барып, бірге қайтады. Бір күні қоян мектепке келе жатып, таңертең кеуегінен алып шыққан сәбізін жоғалтып алады.Үлкен үзіліс кезінде барлық аңдар таңғы асын жеуге отырады. Барлығы тамақтанып жатқанда қоян ғана тамақ ішпейді. Бір кезде оның қасына қасқыр келеді. Қасқыр қоянға: «Қоян достым, сен неге таңғы асыңды жемей отырсың?» – деп сұрайды. Қоян: «Мен таңғы асқа алған сәбізімді жоғалтып алдым», – дейді.Қасқыр: «Е-е-е, қиын болған екен, енді қайттік», - деп аяушылық білдіреді. Сол кезде қастарына түлкі жүгіріп келеді. Қасқыр: « Түлкі, қоян досымыз сәбізін жоғалтып алыпты енді не істейміз», –деп түлкіге қарайды. « Түске дейін әлі көп уақыт бар. Қоянның қарны ашып қалады ғой», – деп түлкі жыламсырайды. Сонда қасқыр тұрып: «Достым, олай болса менің тамағымды сен же», – деп өзінің ыдысын қоянға береді. « Иә, менің де тамағымды жей ғой», –деп түлкі де өз ыдысын ұсынады. Осылайша үш дос тамаақтарын бөліп ішеді. Қоян: «Достарым, сендер болмасаңдар мен бүгін аш қалар едім. Сендерге көп рахмет. Досы көпті жау алмайды деген осы екен ғой. Қиыншылықта жеген құйқаның дәмі кетпейді дегендей сендерге алғысым шексіз», – деп ағынан жарылыпты.
Ғапу Альбина
Қарағанды облысы
Қарқаралы ауданы
Ақжол ауылы
Әлібек Бүркітбаев атындағы
ЖББ №12 орта мектебінің
2-сынып оқушысы