«Ер есімі-ер есінде»

Же?істі? 70 жылды?ына орай ?йымдастырыл?ан Ма??ыстаулы? ?лы Отан со?ысы ардагерлеріне арнал?ан

«Ер есімі-ер есінде» атты ауданды? сайысы

Міне, таби?ат д?ниесіні? осындай бір д?ркірей жаса??ыра?ан

ша?ында бізді? М?ди де барлаушылар тобымен жоры??а аттанды.

         Барлаушылар ?алы?орман арасында?ы ескі бір с?рлеу жолмен а?ырын ?ана ж?ріп келе жатты. Анда-санда бір атылатын пулемет о?тары болмаса, тынышты?ты б?зып т?р?ан еште?е жо? т?різді. Д?ние ??ла??а ?р?ан танадай тып-тыныш. Б?л ?рине ?за??а созылмайын уа?ытша тынышты?.
         - Немістерден сыбыс жо? – ау, ?зі. Осы ма?да болу?а тиіс еді. Шама солай, - деді барлаушыларды? бірі, ?аза? жігіті. Ба?анадан бері ?ндемей тым – тырс келе жат?аны, айналаны ба?дарлай шолып, бай?ап келеді екен.
         - Оны? рас. Д?шпан осы ма?нан кетпеген болу керек. Ты? – ты?дап, са? ж?рейік, - деді жолдастары.
         Барлаушы топты? командирі – М?ди.
         М?нан б?рын талай д?шпан?а шабул жаса?ын к?рсеткен, жорт?анда жолы болып ж?рген сайып – ?ыран, са?ла?ты? ?зі. Оны? мінезінде ешбір о?ашты?ы жо?, сезімтал жігіт. ?арама?ында?ы салдаттар?а ?ктем с?йлеп, зекіріп, ?рысу дегенді білмейді. С?йтіп ж?ріп с?зін ты?дата алады, айт?анын орындата алады. ?са?ты?, мылжы?бай с?з дейтіндер о?ан м?лде жат н?рсе – т??ын. Сонды?тан оны ?асында?ылар ауылынан хат келсе, ?уанышымен орта?тасып, сырласатын да еді.

         ?арулас серігі С?рсенбай:
         - М?ди, сен кеше кімнен хат алды? деді?? – деді.
         С?рсенбайды? ?алжы?ына бас?ысы келгені ??інен белгілі болып ?алды.
         - Ауылды? бір а? ма?дай аруынан келді ол хат.
         - Ма?дайыны? а? екенін кім біледі?
         - Суреті бар!
         -?ане, ?арайы?шы.
         -М?ди анау-мынау ?ызбен хат алыса ма? – деді бір барлаушы ?зілдеп.
         - Айтпа?шы, Александр, сені? Вера дейтін бір ?ызым бар деуші еді? ?ой. Оны? ?айда казір.
         - Саратовта

-Саратов деп та? ете т?суін ?арашы м?ны?.Ана жолы бас?а ?аланы? атын ата?ан жо? па еді??
-Ол да м?мкін, - деп жымиды Александр. ?зі де ?асында?ы ?ыр?ыз жігітіне к?зі т?сіп:

- Амансы? ба жерлес. С?йген жары?мен ?алай ?оштасты?, к?зі?е жас ал?ан жо?сы? ба?
         Отыр?ан жігіттер к?лісіп, м?з болды.
         - Ой жігіттер, ?йленбек т?гілі, бір ?ызды? бетінен де с?йіп к?ргенім жо?, - деді ?лгі жігіт.
         -?кінішті ж?йт екен.
         Жігіттер та?ы ду к?лді.
         - Саспа жігітім, полкта с?лу ?ыздар жетерлік. М?мкін со?ыстан кейін біреумен ?олты?таса ?айтарсы?.
         Солдаттар та?ы да ду ете т?сті.
         - ?арсы емеспін.
         - Сонда сен мені, мына ?зі?мен бірге келген достары?ды тойы?а ша?ырасы? ба?
        - Б?рі?ізді ша?ырамын, ?ыр?ызды? даласына, с?лу жер жанатты тау б?ктеріне апарамын. ?ыр?ыз даласында ?сем жерлер жетерлік.
         Осылайша ?зілдесіп отырып, оны? мергендігі аны?талды.
         -Жігіттер, ?ыз ??гімесін до?ара т?ры?дар. Сырлары? іштері?е сыймай бара жатса, кешке барлаудан ?айт?ан со? айтарсы?дар, - деді са?алау бір жігіт.
         М?ди госпитальда. ?зыннан-?за? екі ?атар орналас?ан сырлы темір керуеттерде жаралы бол?ан жауынгерлер жатыр. ?скерлерді? ойы он?а,?иялы сан?а б?лінуде еді.

Жа?ындау жат?ан жігітті? бет-?лпетінен ту?ан жерді? кескін-бедерін а??ар?андай, б?кіл ынтасын со?ан аударып:

Е, бауырым, ?аза?станны? ?ай жеріненсі??
Алматы ?аласынан-деді ол ?о?ыр дауысын шы?арып.
?ане, онда танысайы?, жігітім.?з туысым болды? ?ой.

-Атым –Ескелді! ?скер ?атарына алын?аныма бес жыл, со?ыс?а ?атыс?аныма ?ш жыл болды –деді бір кезде.-Ту?ан жер, ?скен елімді са?ындым.Таяу ша?та ?уанышты к?німізге жетерміз.Егер тірі ?алса?, к?к майсалы жерімізге аунап-?унап ж?пар иісін емін-еркін ж?тармыз-ау,-деп бір рет ауыр дем алды да одан ?рі с?зін жал?астыра берді.-?скеи борышымды Балты? жа?алауында атты ?скер полкінде ат?ардым,лейтенант шеніне дейін ?стім. ?йдегілерден де хат ала алмай ж?рмін. Шешемні? денсаулы?ы нашар еді, соны к?п уайымдаймын,-деп к?зіні? жасын с?ртіп, ауыр к?рсінді.

Шамалы уа?ыттан со? хат тасушы жігіт келіп хаттарды таратып жатты.Жаралы жандарды? бірі хаттарын о?ып ?уанып жатса, бірі жанына бат?ан жарсына ?ай?ырып, ?бігерге т?сіп жатыр.

М?диге де ?йінен хат келді.Хатты о?ып, ?й ішіні? аманды?ын біліп, ауырып маза бермеген басы жазылып кеткендей болды.Хатты ?айта-?айта о?и бергісі келді. Шешесі ?р хатында на?ашысы М?саны с?райды.

М?ди де на?ашысы М?саны іздейді.Біра? ?лі кедестірген жо?.Аман-сау ж?рсе бол?аны.

Вы уже знаете о суперспособностях современного учителя?

Тратить минимум сил на подготовку и проведение уроков.

Быстро и объективно проверять знания учащихся.

Сделать изучение нового материала максимально понятным.

Избавить себя от подбора заданий и их проверки после уроков.

Наладить дисциплину на своих уроках.

Получить возможность работать творчески.

=> ПОЛУЧИТЬ СУПЕРСПОСОБНОСТИ УЧИТЕЛЯ <=

Просмотр содержимого документа
««Ер есімі-ер есінде» »

Жеңістің 70 жылдығына орай ұйымдастырылған Маңғыстаулық Ұлы Отан соғысы ардагерлеріне арналған

«Ер есімі-ер есінде» атты аудандық сайысы

Міне, табиғат дүниесінің осындай бір дүркірей жасаңғыраған

шағында біздің Мәди де барлаушылар тобымен жорыққа аттанды.

Барлаушылар қалыңорман арасындағы ескі бір сүрлеу жолмен ақырын ғана жүріп келе жатты. Анда-санда бір атылатын пулемет оқтары болмаса, тыныштықты бұзып тұрған ештеңе жоқ тәрізді. Дүние құлаққа ұрған танадай тып-тыныш. Бұл әрине ұзаққа созылмайын уақытша тыныштық.
- Немістерден сыбыс жоқ – ау, өзі. Осы маңда болуға тиіс еді. Шама солай, - деді барлаушылардың бірі, қазақ жігіті. Бағанадан бері үндемей тым – тырс келе жатқаны, айналаны бағдарлай шолып, байқап келеді екен.
- Оның рас. Дұшпан осы маңнан кетпеген болу керек. Тың – тыңдап, сақ жүрейік, - деді жолдастары.
Барлаушы топтың командирі – Мәди.
Мұнан бұрын талай дұшпанға шабул жасағын көрсеткен, жортқанда жолы болып жүрген сайып – қыран, саңлақтың өзі. Оның мінезінде ешбір оғаштығы жоқ, сезімтал жігіт. Қарамағындағы салдаттарға өктем сөйлеп, зекіріп, ұрысу дегенді білмейді. Сөйтіп жүріп сөзін тыңдата алады, айтқанын орындата алады. Ұсақтық, мылжыңбай сөз дейтіндер оған мүлде жат нәрсе – тұғын. Сондықтан оны қасындағылар ауылынан хат келсе, қуанышымен ортақтасып, сырласатын да еді.

Қарулас серігі Сәрсенбай:
- Мәди, сен кеше кімнен хат алдың дедің? – деді.
Сәрсенбайдың қалжыңына басқысы келгені өңінен белгілі болып қалды.
- Ауылдың бір ақ маңдай аруынан келді ол хат.
- Маңдайының ақ екенін кім біледі?
- Суреті бар!
-Қане, қарайықшы.
-Мәди анау-мынау қызбен хат алыса ма? – деді бір барлаушы әзілдеп.
- Айтпақшы, Александр, сенің Вера дейтін бір қызым бар деуші едің ғой. Оның қайда казір.
- Саратовта

-Саратов деп тақ ете түсуін қарашы мұның.Ана жолы басқа қаланың атын атаған жоқ па едің?
-Ол да мүмкін, - деп жымиды Александр. Өзі де қасындағы қырғыз жігітіне көзі түсіп:

- Амансың ба жерлес. Сүйген жарыңмен қалай қоштастың, көзіңе жас алған жоқсың ба?
Отырған жігіттер күлісіп, мәз болды.
- Ой жігіттер, үйленбек түгілі, бір қыздың бетінен де сүйіп көргенім жоқ, - деді әлгі жігіт.
-Өкінішті жәйт екен.
Жігіттер тағы ду күлді.
- Саспа жігітім, полкта сұлу қыздар жетерлік. Мүмкін соғыстан кейін біреумен қолтықтаса қайтарсың.
Солдаттар тағы да ду ете түсті.
- Қарсы емеспін.
- Сонда сен мені, мына өзіңмен бірге келген достарыңды тойыңа шақырасың ба?
- Бәріңізді шақырамын, қырғыздың даласына, сұлу жер жанатты тау бөктеріне апарамын. Қырғыз даласында әсем жерлер жетерлік...
Осылайша әзілдесіп отырып, оның мергендігі анықталды.
-Жігіттер, қыз әңгімесін доғара тұрыңдар. Сырларың іштеріңе сыймай бара жатса, кешке барлаудан қайтқан соң айтарсыңдар, - деді сақалау бір жігіт.
Мәди госпитальда. Ұзыннан-ұзақ екі қатар орналасқан сырлы темір керуеттерде жаралы болған жауынгерлер жатыр. Әскерлердің ойы онға ,қиялы санға бөлінуде еді.

Жақындау жатқан жігіттің бет-әлпетінен туған жердің кескін-бедерін аңғарғандай, бүкіл ынтасын соған аударып:

Е, бауырым, Қазақстанның қай жеріненсің?
Алматы қаласынан-деді ол қоңыр дауысын шығарып.
Қане, онда танысайық , жігітім.Өз туысым болдың ғой.

-Атым –Ескелді! Әскер қатарына алынғаныма бес жыл, соғысқа қатысқаныма үш жыл болды –деді бір кезде.-Туған жер, өскен елімді сағындым.Таяу шақта қуанышты күнімізге жетерміз.Егер тірі қалсақ, көк майсалы жерімізге аунап-қунап жұпар иісін емін-еркін жұтармыз-ау,-деп бір рет ауыр дем алды да одан әрі сөзін жалғастыра берді.-Әскеи борышымды Балтық жағалауында атты әскер полкінде атқардым,лейтенант шеніне дейін өстім... Үйдегілерден де хат ала алмай жүрмін. Шешемнің денсаулығы нашар еді, соны көп уайымдаймын,-деп көзінің жасын сүртіп, ауыр күрсінді.

Шамалы уақыттан соң хат тасушы жігіт келіп хаттарды таратып жатты.Жаралы жандардың бірі хаттарын оқып қуанып жатса, бірі жанына батқан жарсына қайғырып, әбігерге түсіп жатыр.

Мәдиге де үйінен хат келді.Хатты оқып, үй ішінің амандығын біліп, ауырып маза бермеген басы жазылып кеткендей болды.Хатты қайта-қайта оқи бергісі келді. Шешесі әр хатында нағашысы Мұсаны сұрайды.

Мәди де нағашысы Мұсаны іздейді.Бірақ әлі кедестірген жоқ.Аман-сау жүрсе болғаны...