Табигатьтә һәр нәрсә,һәр ел фасылы матур икәнлеген,бары аны күрә белергә кирәклеген аңлату;
2) Урманнарга сак караш тәрбияләү;
3) Хыял тудырган дөньяда теләсә кайчан, теләсә кайсы ел фасылына сәяхәт итәргә мөмкин икәнлеген төшендерү;
Кыш турында
язучылар
иҗатында.
Сөекле, бөек шагыйребез
Габдулла Тукай шигыре
белән башлыйсым килә.
Һәр җир карланган,
Сулар бозланган,
Уйный җил буран-
Бу, кайчак , туган?
Әйе, без бик күп
шагыйрьләребез-
нең кыш турында
шигырьләрен
беләбез.
Яраткан шагыйрә-
Без Резеда Вәлиева-
ның“Урманда бәй-
рәм булган”-дигән
шигырен өйрәнә-
без.
Галимҗан Ибраһи-
мовның “ Кар ява”
хикәясен,
Шәүкәт Галиевның
“ Үсә урман”,
“ Тынлык”-
дигән шигырьләре
белән таныштык.
Татар халык авыз
иҗаты
Сынамышлар:
Ябалак кар яуса,аннан соң һава җылы булыр,юеш булыр.
Йолдызлар сирәк күренсә, җылы һәм буран булыр.
Ай тирәсендә алка кебек булса – җил булыр.
Һәрнәрсәнең узенә хас матурлыгы
була, аны күрә белергә,
аның белән ләззәтләнә белергә
генә кирәк.
Менә
кышкы
көн!
Кышның колакларны чеметтереп
ала торган суыклары булса да, ул
матур. Кышның үзәкне өзә торган
ачы җилләре булса да, аның үз яме
бар!
Кышкы уеннар.
Кыш көне без чанада,
чаңгыда шуарга яратабыз.
Төрле уеннар уйныйбыз .
Сагынып көткән кыш җитте, Җиргә йомшак кар төште. Җыйнаулашып, балалар, Кулга алып чаналар, Текә тауга баралар. Тауда шуып туйгач та, Тәгәрәшеп, көлешеп, Берсен-берсе этешеп, Карда аунап алалар.
Нәтиҗә ясау.
Әйе, шигырьдә әйтелгәнчә, без кышны бик сагынып,көтеп алабыз. Ләкин нинди генә ел фасылын алсам да , мин аларның барысын да яратам. Сүземне йомгаклап шуны әйтәсем килә, табигатебезне саклыйк, яклыйк дуслар!!!