Презентация Абай

А bai Kunanbaev

(1845 – 1904)

Өлсе өлер табиғат, адам өлмес.

Ол бірақ қайтіп келіп ойнап – күлмес.

Мені мен, менікінің айырылғанын,

“ Өлді” деп ат қойыпты өңкей білмес.

Көп адам дүниеге бой алдырған,

Бой алдырып, аяғын көп шалдырған.

Өлді деуге сыя ма, айтыңдаршы.

Өлмейтұғын артына сөз қалдырған.

Abai was a great Kazakh poet, composer, philosopher, musician and writer. He was born in Abai settlement near the city of Semey.He was also a cultural reformer toward European and Russian cultures on the basis of enlightened Islam.

• His father Kunanbai was very strict. But his mother Ulzhan and grandmother Zere were kind, warm- hearted and good natured people.They were good story-tellers, too.They told little Abai a lot of interesting stories,tales and legends of Kazakh people.

Abai went to a religious school at the age of 9.But when he was 13 he began to learn Russian and entered the Russian school in Semei. He liked to read books of great Russian poets and writers: Pushkin, Lermontov, Krylov. Later Abai translated their works into Kazakh and wrote a lot of maserpieces of literature. His poetry is very popular nowadays.

Abai’s major work in The Book Of Words , a philosophic treatise and collection of poems where he encourages his fellow Kazakhs to embrace education, literacy, and good moral character in order to escape poverty, enslavement and corruption. In Word Twenty Five , he discusses the importance of Russian culture, as a way for Kazakhs to be exposed to the world’s cultural treasures.

Ғылым таппай мақтанба

Суытып көңіл тыйсаңыз.

Жақсылық көрсең ғибрәтлі,

Оны ойға жисаңыз.

Ғалым болмай немене,

Балалықты қисаңыз?

Болмасаң да, ұқсап бақ,

Бір ғалымды көрсеңіз.

Ондай болмақ қайда деп,

Айтпа ғылым сүйсеңіз.

Сізге ғылым кім берер,

Жанбай жатып сөнсеңіз?

Дүние де-өзі, мал да -өзі

Ғылымға көңіл берсеңіз.

Білгендердің сөзіне,

Махаббатпен ерсеңіз...

Ғылым таппай мақтанба, Орын таппай баптанба, Құмарланып шаттанба, Ойнап босқа күлуге.

Бес нәрседен қашық бол, Бес нәрсеге асық бол. Адам болам десеңіз. Тілеуің, өмірің алдыңда Оған қайғы жесеңіз.

Өсек, өтірік, мақтаншақ,

Еріншек бекер мал шашпақ- Бес дұшпаның, білсеңіз.

Талап, еңбек, терең ой,

Қанағат, рақым ойлап қой-

Бес асыл іс, көнсеңіз. Жамандық көрсең нәфрәтлі,

Білімдіден шыққан сөз

Байлаулы емес ақыл ой, Ойлағаны — айт пен той, Ыржаң-қылжаң ит мінез„ Сұлу қыз бен я батыр   Болмаған соң, тәңірі алғыр, Шығып кетер, я қалғыр, Оған ақыл — арам без. Жақсыға айтсаң, жаны еріп,   Ұғар көңіл шын беріп,   Дертiң ішіне ем көріп, Неге алтынды десін жез. “Ой, тәңір-айшыл” кер есек,   Қулық, сұмдық не өсек   Болмаған соң, бір есеп — 

Мейілі қамқа, мейілі бөз.

Білімдіден шыққан сөз Талаптыға болсын кез.   Нұрын, сырын көруге Көкiрегінде болсын көз.  

Жүрегі — айна, көңiлі — оят,   Сөз тыңдамас ол баяу.   Өз өнері тұр таяу, Ұқпасын ба сөзді тез?  

Әблет басқан елерме Сөзге жуық келер ме?   Түзу сөзге сенер ме Түзелмесін білген ез?  

“ Айтшы-айтшылап” жалынар,   Ұққыш жансып шабынар.   Ұқпай жатып жалығар Ұйқылы-ояу бойкүйез. Жас баладай жеңсікқой,

Сөз айттым «әзірет Әлі, айдаһарсыз»,

Мұнда жоқ «алтын иек, сары ала қыз».

Кәрілікті жамандап, өлім тілеп,

Болсын деген жерім жоқ жігіт арсыз.

Әсіресе қызыл емес деп, жиренбеңіз,

Түбі терең сөз артық, бір байқарсыз.

Батырдан барымташы туар даңғой.

Қызшыл да, қызықшыл да әуре жан ғой.

Арсыз, малсыз, ақылсыз, шаруасыз,

Елермелі маскүнем байқалған ғой.

Бес-алтымисыз бәңгі күлсе мәз боп,

Қиналмай, қызыл тілім, кел тілді ал, қой!

Өлеңі бар, өнерлі інім, сізге

Жалынамын, мұндай сөз айтпа бізге.

Өзге түгіл өзіңе пайдасы жоқ,

Есіл өнер қор болып кетер түзге...

Мен жазбаймын өлеңді ермек үшін,

Жоқ-барды, ертегіні термек үшін.

Көкірегі сезімді, тілі орамды

Жаздым үлгі бермек үшін.

Бұл сөзді тасыр ұқпас, талапты ұғар,

Көңіліңнің көзі ашық, сергек үшін.

Түзу кел, қисық-қыңыр, қырын келмей,

Сыртын танып іс бітпес, сырын көрмей.

Шу дегенде құлағың тосаңсиды,

Өскен соң, мұнда сөзді бұрын көрмей.

Таң қаламын алдыңғы айтқанды ұқпай,

Және айта бер дейді жұрт тыным бермей.

Ақынның айтпақ өсиеті

Ғылым-білімге неғұрлым ертерек, бала кезден ден қойсаңдар – кейін өкінбейсіңдер

Балғын шақтарыңда оқыған кітап, алған білім тасқа басылғандай мәңгі-бақи естеріңде қалмақ дегенді меңзейді.

Абайдың 31-ші қара сөзі

• Естіген нәрсені ұмытпастыққа төрт түрлі себеп бар. Әуелі-көкірегі байлаулы болмақ керек. Екінші-сол нәрсені естігенде я көргенде ғибратлану керек, көңілденіп, ынтамен ұғыну керек. Үшінші-сол нәрсені, ішінен бірнеше уақыт қайтарып, ойланып, көңілге бекіту керек. Төртінші-ой кеселді нәрселерден қашық болу керек. Егер ой кез болып қалса, салынбау керек. Ой кеселдеріне: уайымсыз, салғырттық, ойыншы күлкішілдік, я бір қайғыға салыну, я бір нәрсеге құмарлық пайда болу секілді. Бұл төрт нәрсе- күллі ақыл мен ғылымды тоздыратын нәрселер.

Көзімнің қарасы

Көзімнің қарасы,

Көңлімнің санасы.

Бітпейді іштегі,

Ғашықтық жарасы

Жылайын жырлайын,

Ағызып көз майын.

Айтуға келгенде,

Қалқама сөз дайын

Жүректен қозғайын,

Әдептен озбайын,

Өзi де бiлмей ме,

Көп сөйлеп созбайын?

The Words of Abai have been translated into many foreign languages. Abai Kunanbaev died in 1904. Kazakh people are proud of their great poet. He is well-known all over the world.

Thank you! Good bye!