М??а?али Ма?атаев –бізді? заманда?ы ?ажайып а?ындарды? бірі.
Ма?атаев атты алып а?ынды? жар?ын ж?зіне, миллион адам миллион т?рлі пікір пайымдаса да, ешбір кіреуке, к?ле?ке т?спей келешекке ?арай керуен т?зеп, к?ше бермек.
?бділд? Т?жібаев
.Арамыздан тым ерте кеткен тамаша а?ынымыз М??а?али Ма?атаевты? ал?аш?ы ?адамында-а? оны? ая? алысынан айры?ша талант иесі екенін а??ару?а болатын еді. А??армаппыз.
М??аметжан ?аратаев
?дебиетті салынып жат?ан ?аламат бір ?имарат, к?к тіреген к?мбез, с?лулы? сарайы деп есептесек, сен соны? талантты тас ?алаушыларыны? бірі еді?.
?адыр Мырзалиев
М??а?али м?расы, с?лулы? ?лгісі бізді? б?гінгі игілігіміз ?ана емес, М??а?али м?расы, маржан поэзиясы – болаша? ?рпа?тарды? да еншісі, ?адірлеп-?астерлейтін ?азынасы.
Зейнолла Серік?алиев
Кешті М??а?алиды? «Арыз жазып кетейін» ?ле?імен Д?йсекоев Ерлан бастайды.
АРЫЗ ЖАЗЫП КЕТЕЙІН
Б?гін мені? ту?ан к?нім. Ой, б?ле-ай! Мына адамдар неге жатыр тойламай?! Банкет жасап берер едім ?зім-а?, Т??ірді? бір жарытпай-а? ?ой?аны-ай. М??алім с?зі: М??а?али С?леймен?лы Ма?атаев (1931-1976) – ?аза?ты? лирик а?ыны, м?збала? а?ын, ?з заманында лайы? ба?асын ала алмаса да ?зінен кейінгілер ?шін м?ртебесі биік а?иы? а?ын. ?АЗА? ЖЕРІ
Пай! Пай! Пай! Киелі неткен жер! Батырлар д?рілдеп ?ткен жер, Т?лпарлар д?бірлеп т?ккен тер, ?ашы?тар бір-бірін ?пкен жер, Сарылып сал-сері кеткен жер. Бас иіп, иіскеп топыра?ын, Та?зым жасамай ?тпе?де
«Саржайлау» ?ні орындалады.
М??алім с?зі: М??а?али — ?зіне дейінгі ?ле? ?ру мен жыр сомдауда?ы ?аза? хал?ыны? ?лтты? мектептері мен д?ст?рлерін жал?ап ?ана ?оймай, оны жан-жа?ты дамыт?ан, тере?деткен, ?аза?ты? ?ле?-с?зін жа?а за??арлар?а к?терген, жа?а ке?істіктерге алып шы??ан жиырмасыншы ?асырды? санаулы са?ла?тарыны? бірі. А?ынны? таби?ат туралы ?ле?дер топтамасымен 5-сынып о?ушыларын орта?а ша?ырамыз.
М??алім с?зі: Кешке ?атысып, М??а?ны? ?ле?, ?ндерін о?ып-орында?ан, ты?да?ан барлы? к?рермен мен ?атысушылар?а ал?ыс айта отырып, кешімізді Алатау м?збала?ыны? «К?рерміз» ?ле?імен ая?та?ым келіп отыр.
К?рерміз
?арыздармыз біз Отан?а, барымызды берерміз,
?арыздармыз біз Отан?а, ?арыздар боп ?лерміз.
Есеп берер к?н де болар ?рпа?тарды? алдында,
Мы?тымсы?ан мырзаларды, б?лем, сонда к?рерміз.
Отымызды ?лы Отан?а берерміз де, с?нерміз,
Г?лімізді ?рпа?тар?а сыйлармыз да, семерміз.
Жа?а келген ?рпа?тарды? ал?ысын ап, мар?айып,
Артымызда кім ?аларын тірі ж?рсек, к?рерміз.
?лан-асыр ?лы к?рес. Т?бінде бір же?ерміз,
(Біз ?зірге дауры?па?а шетімізден шеберміз)
??р?а? да?? ??лы болып, б?лки. бір к?н, кім білсін,
??р таласпен к?н ?ткізіп, т?к ?ндірмей ?лерміз.
Вы уже знаете о суперспособностях современного учителя?
Тратить минимум сил на подготовку и проведение уроков.
Быстро и объективно проверять знания учащихся.
Сделать изучение нового материала максимально понятным.
Избавить себя от подбора заданий и их проверки после уроков.
Просмотр содержимого документа
«М??а?али Ма?атаев?а арнал?ан "Алатауды? м?збала?ы" атты ?деби кеш»
Қарасу мемлекеттік тілде оқытатын негізгі мектебі
Қазақ тілі мен әдебиеті пәнінің мұғалімі
Арғынғазина Айгүл Таңатқызы
Қарасу ауылы
«Алатаудың мұзбалағы»
Ақиық ақын М.Мақатаевтың туған күніне арналған әдеби кеш
Мақсаты: Сыршыл ақынның тамаша өлеңдерімен таныстыру, ақын өмірі туралы мәлімет беру, ақын аудармаларымен таныстыру;
Поэзия құдіретіне деген қызығушылықты оқушылар бойына сіңіру, мәнерлеп оқу машығын одан әрі дамыту;
Елге, табиғатқа, ата-ана, бауырларына деген сүйіспеншілікті дамыту.
Көрнекілігі: Ақынның шығармалар жинағы, М.Мақатаевқа арналған буклет, ақын туралы атақты адамдардың пікірлері жазылған плакаттар.
Сынып бөлмесіне парталар дөңгеленіп қойылып, үсті әдемі дастарқандармен безендіріліп, гүл шоқтары қойылған: қонақтар үстелі, мұғалімдер үстелі, 4-сынып оқушылары үстелі, 5-сынып оқушылары үстелі, 6-сынып оқушылары үстелі, 7-сынып оқушылары үстелі.
Ақын туралы пікірлер:
Мұқағали Мақатаев –біздің замандағы ғажайып ақындардың бірі.
Мақатаев атты алып ақындық жарқын жүзіне, миллион адам миллион түрлі пікір пайымдаса да, ешбір кіреуке, көлеңке түспей келешекке қарай керуен түзеп, көше бермек.
Әбділдә Тәжібаев
.....Арамыздан тым ерте кеткен тамаша ақынымыз Мұқағали Мақатаевтың алғашқы қадамында-ақ оның аяқ алысынан айрықша талант иесі екенін аңғаруға болатын еді. Аңғармаппыз........
Мұқаметжан Қаратаев
Әдебиетті салынып жатқан ғаламат бір ғимарат, көк тіреген күмбез, сұлулық сарайы деп есептесек, сен соның талантты тас қалаушыларының бірі едің.
Қадыр Мырзалиев
Мұқағали мұрасы, сұлулық үлгісі біздің бүгінгі игілігіміз ғана емес, Мұқағали мұрасы, маржан поэзиясы – болашақ ұрпақтардың да еншісі, қадірлеп-қастерлейтін қазынасы.
Зейнолла Серікқалиев
Кешті Мұқағалидың «Арыз жазып кетейін» өлеңімен Дүйсекоев Ерлан бастайды.
АРЫЗ ЖАЗЫП КЕТЕЙІН
Бүгін менің туған күнім. Ой, бәле-ай! Мына адамдар неге жатыр тойламай?! Банкет жасап берер едім өзім-ақ, Тәңірдің бір жарытпай-ақ қойғаны-ай.
Мына дүние неге жатыр үндемей?! Алаулатып тойдың шоғын үрлемей. Құшақ-құшақ гүл шоқтарын лақтырып, «Мынау - шапан, Мынау - атың, мін» демей.
Мына жұртқа жақпады ма әлденем?! Бекер өмір сүргемін бе, әлде мен? Халқым, Сенің қасиетіңді білем деп, Босқа өмірім өтті ме екен әуремен?!
Айтамын деп қуанышың, мұңыңды, Басқа арнаға бұрдым ба әлде жырымды?! Мен, бәрібір, өзіңменен бір болам, Өзегіне тепсең-дағы ұлыңды.
...Тойланбаса тойланбасын, Не етейін. Той көрмей-ақ, сый көрмей-ақ кетейін. Қаламымды берші маған, бәйбіше, Болашаққа арыз жазып кетейін...
Мұғалім сөзі: Мұқағали Сүлейменұлы Мақатаев (1931-1976) – қазақтың лирик ақыны, мұзбалақ ақын, өз заманында лайық бағасын ала алмаса да өзінен кейінгілер үшін мәртебесі биік ақиық ақын.
Ол 1931 ж. 8-ші наурызындаАлматы облысы, қазіргі Райымбек (бұрынғы Нарынқол) ауданының Қарасаз ауылында дүниеге келген. Алайда, құжаттар бойынша ақынның туған күні ақпанның 9-нда тойланады. Бұған тиісті ақынның анасы Нағиман апа былай деген: «Мұқағалиым 1931 жылы наурыз айының 8-інде дүниеге келген болатын. Жаңылысуым мүмкін емес. Себебі балам мынау фәнидің есігін ашқаннан біраз уақыт кейін Наурыз тойы болады, наурыз көже жасаймыз деп күтіп отырғанбыз.» Мұқағали Мақатаев атындағы әдеби сыйлықтың лауреаты Оразақын Асқар ақынның екінші туған күніне байланысты мынадай сөз айтады: «Ал құжат бойынша Мұқағали 9 ақпанда дүниеге келген. Бұл куәлікті ақын ес білген кезде сол кездегі сайлау науқанына байланысты өзі жаздырып алған екен».[1] Азан шақырып қойылған аты - Мұхаметқали.[2] Әкесі қарапайым шаруашы:колхозда сушы, шалғышы болып істеген. Мұқағали үйдің тұңғышы болған, оның артынан бір қыз және үш ұл туылған. Ақынның қарындасы мен алғашқы інісі ерте көз жұмған. Соңғыларының есімдері - Тоқтарбай мен Көрпеш. Қазақ дәстүрі бойынша үйдің алғашқы баласы ата-әжесінен тәрбие алуы тиіс, сондықтан Мұқағали әжесі Тиынның қолында өсіп, анасын жеңгесіндей қабылдайды. Балалық шағы соғыспен қатар өткендіктен, ақын тағдырдың ащы дәмін ерте татады("Неңді сенің аңсаймын,бала шағым?"). Мұқағалидің әкесі 1941ж Калиниград майданында қаза табады.
Ол 1962 жылы Алматыға қоныс аударып, әдеби ортаға етене араласа бастайды. Алматы Шет тілдері институтының неміс тілі, Қазақ мемлекеттік университетінің филология факультеттерінде оқып және Мәскеудегі М. Горький атындағы әлем әдебиеті институтында білім алады.
Өмірінің соңғы кезінде денсаулығы нашарлап, ауруханаға жиі түсіп, 1976 жылғы 27-наурызда қайтыс болады. Бейіті Алматы іргесіндегі Кеңсай зиратында.
Ақынның мәңгілік тақырыбы, адам жүрегіне бал-шырындай нәр құйған туған жер, атамекен, өз еліне деген махаббаты екенін айдан анық білеміз. Ақынның туған жер туралы шығармаларын 4-сынып оқушылары оқып береді.
ОТАН ТУРАЛЫ
Мен оның түнін сүйем, күнін сүйем,
Ағынды өзен, асқар тау, гүлін сүйем,
Мен оның қасиетті тілін сүйем,
Мен оның құдіретті үнін сүйем.
Бар жәндігін сүйемін қыбырлаған,
Бәрі маған: “Отан!” - деп сыбырлаған
Жаным менің, Кеудемді жарып шық та,
Бозторғайы бол оның шырылдаған!
Отан!
Отан!
Бәрінен биік екен.
Мен оны мәңгілікке сүйіп өтем.
Отанды сүймеуің де күйік екен,
Отанды сүйгенің де күйік екен..
1966 ж.
ҚАЗАҚ ЖЕРІ
Пай! Пай! Пай! Киелі неткен жер! Батырлар дүрілдеп өткен жер, Тұлпарлар дүбірлеп төккен тер, Ғашықтар бір-бірін өпкен жер, Сарылып сал-сері кеткен жер. Бас иіп, иіскеп топырағын, Тағзым жасамай өтпеңдер!
Мына өлке,
мына аймақ,
бұл маңда Құлшылық етемін тұрғанға, Құлшылық етемін құмдарға, Тағзым жасаймын қырларға! Шүкірлік етемін қашан да Осы бір Отанда тұрғанға!
Жазы бар жалынмен жандырған, Қысы бар аязға қардырған. Көктемі - балауса, балдырған, Ал күзі - алып бір ақ қырман, Ақ дәннен ақ нөсер жаудырған, Күрең нан жаңа алған тандырдан. Көлденең көлбеген көкжиек Қыранның қанатын талдырған.
Қырына еріксіз қондырған.
25-желтоқсан, 1974-ж.
СҮЙЕМІН, ӨСКЕН ОТАНЫМ!
Сүйемін мен жерімнің
Топырағын, тасын да.
Сүйемін думанды елімнің,
Кәрісін және жасын да.
Бұлтсыз, айсыз, жылы леп,
Сүйемін салқын кештерін.
Бетті аймалап уілдеп,
Толассыз соққан ескегін.
Шаңдатып жота, қырларын
Жылқы ойнаса біртіндеп.
Мен сүйемін тұрғанын
Жылқышының күлімдеп.
Сүйемін гүлге нәр берген
Нөсерді жауған сіркіреп.
.....Сүйемін, өскен Отаным,
Жылысып өткен жылыңды.
Қарыздармын сондықтан
Берермін талай жырымды.
ҚАРАСАЗ
Мен бақыттымын,
Бақытты жерде туылдым.
Айналайын Қарасаз,
Қасиетінен суыңның!
Сенің әрбір бұлағың —
Менің әрбір қан тамырым емес пе?
Қасиетті тұрағым,
Қасиетінен суыңның!
Көктемде үйрек ұшып, қаз қонып,
Караушы едім тырналарға мәз болып.
Жыр қыстап туылмас ем, сірә, мен,
Жаралмасаң өзің Карасаз болып.
Сонау жатқан жасыл тауды көлденең
Алғаш рет ес білгенде көрген ем.
— Асқар таудың ар жағында ел бар, — деп
Әжем айтса, әй, сәбилік, сенбегем.
Қарасазым!
Айтылмаған сезім ең,
Мен іздеген бақыттың сен әзі ме ең?
Сенің ғажап табиғатыңды кімге айтам,
Кім құмартса, өзі көрсін көзімен...
«Саржайлау» әні орындалады.
Мұғалім сөзі: Мұқағали — өзіне дейінгі өлең өру мен жыр сомдаудағы қазақ халқының ұлттық мектептері мен дәстүрлерін жалғап қана қоймай, оны жан-жақты дамытқан, тереңдеткен, қазақтың өлең-сөзін жаңа заңғарларға көтерген, жаңа кеңістіктерге алып шыққан жиырмасыншы ғасырдың санаулы саңлақтарының бірі. Ақынның табиғат туралы өлеңдер топтамасымен 5-сынып оқушыларын ортаға шақырамыз.
ТАУДАҒЫ КӨКТЕМ
Сай-саланы
Аймалады,
Жоталардан жел есті.
Көк қарағай
Көп баладай
Күбір-күбір кеңесті.
Қасқа бұлақ
Тастан құлап,
Бара жатыр шапқылап.
Шыңылдаған,
Сыбырлаған
Айқай тастар - саққұлақ.
Бір жүрекпен
Дір-дір еткен
Жасыл талдар, жас талдар.
Еміренген,
Тебіренген
Ақбас Ата — асқарлар.
Күннен — бөркі,
Гүлден - көркі,
Тау тамаша, тау алып.
Қатпар басын,
Шатқал, тасын
Көрген сайын жаңалык.
Айналаңа,
Сайға қара,
Шыңға кара ақ мандай.
Бала шағың,
Болашағың
Көктеп келе жатқандай.
САП-САРЫ ЖАПЬІРАҚТАР
Сап-сары жапырақтар...
Сап-сары жапырақтар...
Саудырап құлап жатыр атырапқа.
Біреудің жанарында,
Біреудің табанында,
Сап-сары жапырақтар жоғалуда.
Қаусаған қаңқасы тұр ағаштардың,
Жасыл бақ тоналуда, тоналуда.
Естілмей құстың әні,
Естілмей кұстың үні,
Жалғанның кетті сәні, ұшты гүлі.
Сырғасынан айырылған ақ қайыңның
Басына бар ғаламның түсті мұны.
Сап-сары жапырақтар,
Сап-сары жапырақтар,
Саудырап құлап жатыр атырапқа.
АҚ ГҮЛ
Жаз болды. Көріктенді құлпырып жер,
Оранып көк көрпеге бар өңірлер.
Төсінде жер ананың толықсиды,
Сансыз көп, сары, жасыл өсімдіктер.
Атқанда таң бозарып алтын арай,
Аралап өсімдікті жүрдім талай.
Ашығы сүттен аппақ жалғыз түп гүл,
Алдымнан болды пайда әлдеқалай.
Ақ гүлді қызықтым да алдым жұлып,
Орнаттым үйге әкеліп орнын құрып.
Бейне бір күнәсіз зат күлімдейді,
Тұрғандай жүрегімнің сырын ұғып.
Қараймын ақ гүліме күнде-күнде,
Көркінен айырылып кетті мүлде.
Ақ гүлім сарғыш тартып сала берді,
Мұңайып, назаланад әлдекімге.
ҚЫСҚЫ БОРАН
Соқты боран, ұшты қар,
Тікендейін үскірік.
Шыңылдаған зәрлі ызғар,
Күшінде тұр түшкіріп.
Лезде суып аяқ, қол,
Қырау тұрды кірпікке.
Тақтақ жатқан жайлы жол
Айналды қасат, күртікке.
Желпініп көкте бұлт тағы,
Жүйткіді дауыл қуалап.
Бұралқы иттей жұрттағы,
Ұлиды боран тұра қап.
«Есіңе мені алғайсың» әні
Мұғалім сөзі: Мұқағали поэзиясының қайнар көзі, шабыт тұғыры - замандастарының арман аңсары және олардың бейнесі. Осының бәрін Мұқағали өзіне тән қайталанбас шеберлікпен, тәңірдің таңдайынан төгілгендей поэтикалық мінсіз үйлесіммен, әр жүрекпен тіл табысар сыршыл да шыншыл сезіммен, нағыз поэзияға ғана тән бейнелі образдармен бедерлеп, өлмес өнер деңгейінде туындатып отырған. Оның қазақ ақындары туралы ой-толғауларын бізге 6-сынып оқушылары оқып береді.
ТӨЛЕГЕНГЕ
І Тұңғыш көрдім өлгенін шын ақынның, Қызарып батты ертеңгі шығатын күн. Торғай-өлең шырылдап бара жатты Аузында ажал дейтін сұрапылдың.
Торғай-өлең өлмеді, аман қалды, Әкетті ажал... Жыр емес, адамды алды. Бір өмірдің дастаны басталды да, Шорт үзілді, Шоп-шолақ тәмамдалды.
Қаралы лек. Бозғыл шаң шұбатылды. Бара жатыр жерлеуге шын ақынды. Маржан жырдың мөп-мөлдір бір түйірі Құмға түсіп кетті де, уатылды.
Тұңғыш көрдім қайтқанын шын ақынның, Қаталы-ай жыл дейтін сұрапылдың! Сұңқар төсі томпиып, қарсы қарап, Қаршығадай қылшылдап тұратын кім?!
Енді жоқ азаматым, аймаңдайым, Жоқ болды құмға сіңген айрандайын. Асығыс, ылғи жортып жүруші еді Бетпақтан су іздеген жайрандайын... ІІ Бармаңдар ақынды жұрт жерлегенде, Көрмеңдер көрдің аузы жабылғанын. Көтеріп сендер оны келмегенде Көмусіз қалмайды ғой, бауырларым!
Көмбеңдер! Топырақты тастамаңдар! Жабыла толтырмаңдар құмды ұраны. Ақынды көмсін білмес басқа жандар, Басына бармаңдар да, кұрбылары!
Ет жүректің езілмес кезі ме бұл... Жылай білсең, шын жыла! Жасыма тек. Кезек күтіп тұрғандай сезіне біл, Алдыңдағы апанның басына кеп
Заһармен жібітем деп қу тандайды, Сеземін, өзін-өзі жұрт алдайды. Жібітсем кейде мен де қу тандайды, Басымнан Алатаудың бұлты аунайды, Біреулер келекелеп, жыртындайды. Түбінде құртса мені, құртар қайғы, Алайда жырларымды жырта алмайды!!!
Менен де үміт күтіп туған елім! Мен-дағы үмітпенен туған едім, Мас болған өлеңіне бір жан едім. Ғабеке! Айтсаңызшы мыналарға, Мен кімнің қазынасын ұрлап едім?
БАУЫРЖАН МОМЫШҰЛЫНА
Аға, Саған, білмеймін не айтарымды, Қай қырыңнан білмеймін байқарымды. Көңілдегі ой көмейге кептелді де, Түрмесіне кеудемнің қайтарылды. Қайтерімді, білмеймін не айтарымды? Жасқануды білмеуші ем, жалтаруды, Неге көңіл, білмеймін, аңтарылды?! Ақ тұлпарым бар еді саған деген Алып ұшпай ол неге қаңтарылды?!
Сен зәру емессің ғой құрметке, (Сырлы аяқтың сыны бар, сыры кеткен...) Тонға емес, орамал жолға жарап, Сый тартуды атамыз ырым еткен. Тартар сыйым өзіңе болмағасын, Белгілі ғой қасыңа жоламасым. Ақ сұңқарым бар еді, ұшпай қойды, Алсам-дағы басынан томағасын.............
..............Қандай сый тартсам екен, аға саған, (Білмеймін, жараспай ма, жараса ма?!) Ешбір сый таба алмасам, аға саған Аппақ тонын — атамның тәбәрігін, Жүзге кел деп арқаңа жаба салам.
«Фаризаға» әні
Мұғалім сөзі: Мұқағали жақсы ақын ғана емес, қамқор әке, жанашыр жанұя иесі болғанын да замандастары айтып өткен. Жанұясына арналған өлеңдер топтамасымен оқушыларымызды ортаға шақырамыз.
Мұғалім сөзі: Ақын қай тақырыпта жазса да жалған сезім, жылтырақ сөзге әуес болмады, ол туралы: “Мен жырламаймын, Сырласамын. Сыры бір замандаспен мұңдасамын. Көгендеп жыр қосағын, Келмейді жыр жасағым” немесе “Тіпті де мен емес-ті “Мен” дегенім... Өзгенің жаны-сырын ұғу үшін, Өзімді зерттегенді жөн көремін” дейді. Мұқағали шығармашылығының тіні “өзін-өзі” зерттеуден тұрады. Мұқағалидің шығармаларында философиялық тереңдік, адамның психологиялық жан күйзелісін суреттеу басым. Сол өлеңдер топтамасына кезек берсек.
Мұғалім сөзі: Мұқағали аударма саласында да көп тер төгіп, еңбек еткен ақын.
Ақынның Файзолла Ансаридан аударған «Күдік» өлеңін Ерғалиева Әйгерім апайларың оқып береді.
Күдік
Қызға деген кешкі асы суып қалды,
Бесігінде кіші ұлы тынып қалды.
Тек ана отыр телміріп терезеге,
Дірілдейді басқандай суық қарды.
Бір отырып, орнынан бір тұрады,
Бірде сыртқа, қақпаға ұмтылады
Қабырғада сағатқа бірде қарап,
Әлденеге әбігер, ынтығады.
Орамалын бір сәтке лақтырып,
Кешкі үнді тыңдайды құлақ түріп.
Қонақ күтіп отыр ма асыл ана,
Пейілінен береке нұр арттырып.
Өтіп жатыр минуттар алаңПейілінен береке нұр арттырып.
Өтіп жатыр минуттар алаң қылған,
Кенет сыбдыр естілді қараңғыдан.
Сәулетай қыз есіктен күле кірді,
Екі беті албырап алау нұрдан.
Анасының алдында тұра қалды.
Үрей, күдік аралас тұман алды.
Мерзімінен кешіккен керім бикеш,
Ана алдында таба алмай тұр амалды.
Кешіктің деп анасы ашулы ма?!
Сөйледі қыз аптығы басылды да:
-Ертең және қайтадан жиналамыз,
Бітпей қалды мәжіліс ашылды да.
Ана көңілі қашаннан күпті еді де,
Сенген болды бір ойды жүктеді де:
-Қалай дедің, қаршығам, қалай дедің,
Басталмаған мәжіліс бітпеді ме?!
Дұрыс, ботам, түн кезер күйге еніпсің,
Ақыр, міне, алдауды үйреніпсің!
Ұялсайшы клубқа барып келгем,
Ешбір адам жоқ-тұғын, танып, көргем!
Мәжілісің қайда өтті, кербезім-ау?
Ақиқатын айтсайшы анық көрген !
Шашын ұстап қызы тұр, ділгіреді,
Тарқатып та, өріп те үлгереді.
Қолаң қара шашы оның бар айыптың
Бастамасы болды ма, кім біледі?!
Мұғалім сөзі: Кешке қатысып, Мұқаңның өлең, әндерін оқып-орындаған, тыңдаған барлық көрермен мен қатысушыларға алғыс айта отырып, кешімізді Алатау мұзбалағының «Көрерміз» өлеңімен аяқтағым келіп отыр.
Көрерміз
Қарыздармыз біз Отанға, барымызды берерміз,
Қарыздармыз біз Отанға, қарыздар боп өлерміз.
Есеп берер күн де болар ұрпақтардың алдында,
Мықтымсыған мырзаларды, бәлем, сонда көрерміз.
Отымызды Ұлы Отанға берерміз де, сөнерміз,
Гүлімізді ұрпақтарға сыйлармыз да, семерміз.
Жаңа келген ұрпақтардың алғысын ап, марқайып,
Артымызда кім қаларын тірі жүрсек, көрерміз.
Ұлан-асыр ұлы күрес. Түбінде бір жеңерміз,
(Біз әзірге даурықпаға шетімізден шеберміз)
Құрғақ даңқ құлы болып, бәлки..... бір күн, кім білсін,
Құр таласпен күн өткізіп, түк өндірмей өлерміз......
