ІІІ. Жаңа сабақ
Әрбір халықтың өз тарихы бар. Сол тарихтан халықтың тұрмыс-тіршілігінен хабардар боламыз. Көшпелі тұрмыста мал шаруашылығымен айналысқан халқымыздың да этнографиялық салтына қарай дастарқанның өзіне тән ерекшелігі бар. Сол ерте заманнан бері қазақ халқы өздері баққан малдың терісі, жүнін, етін, сүтін ретімен өз тіршілігіне пайдалана біліп, тағам жасау өнерін де жақсы меңгерген. Қазақ халқы үшін дастарқаннан, дәмнен үлкен ешнәрсе жоқ.
Халқымызда тамақты дәмді дайындап, оны дастарқанға тартудың өзіндік ерекшелігі бар. Қазақ халқының тағамдарына қою-сұйықтығы бойынша сұйық ас пен қою астың аралығынан орын алатын тағамдар тән. Қазақша ет міне осыған жатады. Оның құрамына: мол ет, қамыр және қою да майлы сорпа кіреді. Қазақ тағамдарына тән тағы бір ерекшелік- ішек-қарын, өкпе бауырды етпен, әсіресе төс етімен жақсы үндестіре білуінде. Қазақ үшін жылқы етінің орны ерекше. Қазақтың еттен дайындайтын тағамдарының көбі сол мал мүшесіне сай аталады: қабырға, төстік, жамбас, жал, жая, қазы, белдеме, т.б. Қазақтың ұлттық асханасында тағамдарды өзіндік ерекшелігін сақтай отырып дайындайды. Және технологиялық шарттарды толығымен орындайды.
Қонақжайлылық мейманды қабылдау ата-бабаларымыздан қалған аса қастерлі салтымыз, әрі дәстүріміз. Қазақта қонаққа тартылатын табақтың түрлері көп. Қазақ дастарқанының өзіндік тарихы және дәстүрі бар. Қазақтың ұлттық тағамдарының дені еттен жасалады. Келген қонаққа арнайы мал сойылмаса, өкпелеп кететіндері де болған.
Сойылатын малды таңдай білудің өзі өнер. Піскен етті ұсыну үшін немесе басқа да той табағын жасау үшін ет аспаздық бөліктерге бөлінбестен, жіліктелген күйінде дастарқанға қойылады. Қонаққа бас, жамбас тартылады. Төс күйеуге, ұзатылған қызға қабырға, құйымшақ, келінге сүбе, қабырға, жақ беріледі. Бас әйелдерге тартылмайды.
