kopilkaurokov.ru - сайт для учителей

Создайте Ваш сайт учителя Курсы ПК и ППК Видеоуроки Олимпиады Вебинары для учителей

Тіл туралы Абайды? к?з?арасы

Нажмите, чтобы узнать подробности

Саба?ты? та?ырыбы:   Тіл туралы Абайды? к?з?арасы

   Абай ?ле?деріні? поэтик тілдерін ауыз ?дебиеті, ?зінен б?рын?ы,
?з кезіндегі тарихи ?дебиет тілдерімен салыстыра зерттегенде, с?йлемні? жалпы ??рылысына,
ма?ынасына ?атысы жо? кездейсо? с?здерді? кездеспейтінін, ?рбір с?з, ?рбір
образдары с?йлемдегі ойды? бір керегіне жарап, айтайын деген пікірлеріне дайын
байланыстылы?ын, с?йлемде с?з орындары ауыстырылса, оларды? ?зі де белгілі бір
за??а с?йенетіндігін к?рдік.

М?ны? негізгі себебі, ?рине а?ынны? таланты, сезім к?шімен
байланысты. ?андай а?ынды алса? та, ?з сезгенін, ?з ой-пікірін айту ?шін с?зді
к?ні б?рын іздемейді, с?з ой мен сезімге ере туады. А?ындар ?р кезде тере? ойды
тол?ы?ан сезімге суарып, с?з ар?ылы жары??а шы?арады. Сонды?тан поэзияны? тілі
- ой-пікірді? тілі ?ана емес ж?не сезімні? де тілі. «Жазушы образ ар?ылы
ойлайды» дейтін Белинскийді? ж?рт?а м?лім формуласыны? м?ні осында.

А?ын-жазушыларды? образдарында ой мен сезім ?июын таптырмай,
?рдайым жымдасып жатады. Жай ?ара с?з, ?ылымды? ма?алалардан поэзия, к?ркем ?ара
с?зді? тілдеріні? айырмашылы? жа?ы да осында.

К?ркем тіл ой ?ана емес, сезімні? к?ле?кесі екенін Абай да
жа?сы т?сінген. Сонды?тан да ол:

«Ет ж?рексіз ерні?ні? айтпа с?зін,

Тіл ?йренген н?псіні? ?у мінезін.» -

(Абай, І том, 205-бет)

дейді. Біра? б?л айтыл?андардан а?ындар ?не-бойы тек сезімні?
жетегіне ере береді деген ??ым тумауы керек. С?з тал?ау, с?з та?дау ?дайы ой
тол?ыны, сезім т?йсінгеннен туса да, негізінде солай бол?анмен, ?сіресе жазба ?дебиетті?
?кілдерінде ?з шы?армаларыны? тіліне айры?ша к??іл б?лу, ж?ндеу оларды?
творчестволы? ж?мыстарында ерекше орын алады. Саналы т?рде ?з е?бектеріне сын к?зімен
?арап, талай с?зді сызып, талайын ?шіріп, оларды? орнын, ой-сезімін д?л бере
алады деген бас?а с?здермен алмастыруды біз Пушкин, Лермонтовтар т?різді ?лы а?ындарды?
?олжазбаларынан да жиі ?шыратамыз. Сонымен ?атар тіл м?селесіне м?дениетті а?ындарды?
саналы т?рде ?арап ж?не ?лкен м?н беретіндіктеріне орыс, не бас?а елдер ?дебиет
тарихынан да ай?ын к?руге болады.

Пушкин 1835 жыл?ы ?зіні? Дуров?а жаз?ан хатында «. С?з не??рлым
т?сінікті болса, ол со??рлым жа?сы. Е? негізгі н?рсе - шынды?, шын ниет.»
дейді (230).

Д?л осы пікірді оны? замандасы Баратынский де айтады: «.
Егер с?з туралы то?талса?, біз жаз?анда бір-бірімізге ойлан?ан ойымызды жеткізу
?шін жазамыз, егер оны д?лдеп айтпаса?, бізді? ойымызды бас?алар ?ате т?сінуі,
не м?лде т?сінбеуі м?мкін. Онда не ?шін жазды?.» (231).

«. Жаз?аны?ызды ?олдан келгенше т?сінікті етіп жазы?ыз. ?андай
ойды айтпа?сыз, оны? б?рі бір. Айтпа?ы?ыз жа?а, б?рын ешкім ?оз?ама?ан н?рсе
болса, н?р ?стіне н?р, ол жа?а пікірді айту ?шін ?олданатын с?здері? еш уа?ытта
т?сініксіз, жасалынды с?з болмасын.» (232).

Бізді? ?аза? ?дебиеті тарихында, жалпы искусство, поэзия,
оны? тілі туралы жо?ар?ы аттары атал?ан классиктерді? ой-пікірлеріні? д?режесінде
пікір айт?ан е? бірінші а?ын Абай болды.

«Ма?сатым - тіл ?стартып, ?нер шашпа?,

Наданны? к?зін ?ойып, к??ілін ашпа?.

?лгі алсын деймін ойлы жас жігіттер,

Думан, сауы? ойда жо?, ?уел баста-а?.»

(Абай, І том, 82-бет)

деп а?ын ?зіні? о?ушыларымен сырлас?ан бір ?ле?інде ?ле?
жазуды? алдында т?р?ан екі ма?сатын ашып айтып, «тіл ?старту» м?селесін бірінші
орын?а ?ойса, екінші ?ле?інде:

«?ле? - с?зді? патшасы, с?з сарасы,

?иыннан ?иыстырар ер данасы.

Тілге же?іл, ж?рекке жылы тиіп,

Теп-тегіс ж?мыр келсін айналасы.

Б?тен с?збен был?анса с?з арасы,

Ол - а?ынны? білімсіз бейшарасы.

Айтушы мен ты?даушы к?бі надан,

Б?л ж?ртты? с?з танымас бір парасы».

«?ле?ге ?ркімні?-а? бар таласы,

Сонда да соларды? бар та?дамасы.

Іші алтын, сырты к?міс с?з жа?сысын,

?аза?ты? келістірер ?ай баласы.»

(Абай, І том, 78-бет)

Ж?не бір ?ле?інде:

«?ле? деген - ?р с?зді? ?насымы,

С?з ?осарлы?, орайлы жарасымы.

С?зі т?тті, ма?ынасы т?зу келсе,

О?ан кімні? ?насар таласуы.» -

(Абай, І том, 81-бет)

деп, ?ле?, с?з, тіл деген не н?рсе, оларды? ?р?айсысына ?зінше
аны?тамалар береді.

Абайды? б?лардан бас?а да тіл туралы айт?ан с?здері к?п,
оларды? ?р?айсысынан ?зінді келтіріп жатпай, тек осы с?здерін талдап ?тсек те, ?лы
а?ынны? тілге ?з к?з?арасын тану?а болатын секілді.

Абайды? поэзия?а тілі жа?ынан ?оятын шарты е? алдымен «же?ілдік»
(т?сінікті), «ж?рекке жылы тию» (сезімге ?сер ету), «ма?ынасыны? т?зу келуі».
Осыларды жина?тай келіп, Абайды? ?зі ?алдыр?ан формуласымен айтса?, «іші алтын,
сырты к?міс» жа?сы с?з, міне, поэзия-?ле?ні? тілі. Б?л формула с?здерді? т?сініктілігін
де, ?демілігі, сезімге ?сер ету жа?ын да, мазм?ныны? тере? болуын да толы? ?амтиды.
С?з д?лдігін б?затын екі?штылы?, т?сіну, ??ымды ауырлататын жасандылы?, с?з, с?йлемдерді?
к?ркемдік ?асиеті, мазм?нын с?йылтатын ма?ына?а ?атысы жо?, орынсыз шет с?з ?олданушылы?,
б?рін де Абай ?ле?ні? ??нын т?сіретін н?рсе деп ?атты сынады, мейлінше ?арсы
болды.

«Б?тен с?збен был?анса, с?з арасы,

Ол а?ынны? білімсіз бейшарасы» -

(Абай, І том, 78-бет)

дейді. С?йтіп Пушкин, Тургенев, Лермонтов, Белинский, та?ы
бас?аларды? тіл туралы айт?ан ??нды пікір, ?рнекті ?лгілеріне д?л келетін
ой-пікірді ?аза? ?дебиет жа?дайына лайы?тап, кейінгі ?рпа??а ?негелі с?з ?алдырушы
?аза?та бірінші а?ын Абай болды.

Б?л пікірді жо?ар?ы орыс жазушыларыны? с?здерін о?ып, сонан
кейін айтты ма? ?лде б?л ?орытынды?а а?ын ?з ба?ылауымен келді ме? Міне, осыны?
жігін аша кетелік.

Екі елді? а?ындарыны? д?л келген кейбір с?з, образ, не с?йлем,
не кейбір афоризмдеріне ?арап, мынау анадан ал?ан екен деп оп-о?ай шола? ?орытынды
жасаушылар к?п болады. Біз ол пікірлерден аула?пыз. ?дебиет тарихында, ?сіресе
ауыз ?дебиетінде бір сюжетті? бір-бірімен ешбір байланысы жо? екі елде де
кездесе беретіні т?різді, д?лме-д?л, не о?ан жа?ын келетін ой-пікір, образды с?з,
с?йлем, афоризмдер де ?дебиетте кездесе береді.

?аза?ты? «Елу жылда ел жа?а, ж?з жылда ?азан» деген м?телі,
не татарды? «бірде олай, бірде б?лай д?ние шолай айнала» дейтіні - «Барлы? н?рсе
?згереді, бір ?алыпта т?рмайды» дейтін Гераклитті? с?зін о?ы?анды?тан айтылды
деуге болмайтыны ?зінен-?зі ай?ын н?рсе. Біра? мазм?ндарында еш ?згешелік жо?.
Сол мазм?нды хат білмейтін ?аза? та, татар да бас?а с?збен айтып берген. «К??ілдегі
к?рікті ойды? ауыздан шы??анда ??і ?ашады» дейтін Абайды? ?зі айт?ан ?йгілі
афоризміні? мазм?нын д?лме-д?л т?рде 1934 жылы Горький ?лгенде жаз?ан ма?аласында
французды? ата?ты жазушысы Ромен Роллан айтты. Ол ?зіні? ма?аласын «.Горькийді?
?лгенін естігендегі к?йінішімді айтып беруге тілім жетпейтін секілді. Сонды?тан
ол туралы ?уелде м?лде еш н?рсе жазбайын деп бір ойладым.» деп бастайды. Жо?ар?ы
афоризмде де осы пікір. Біра? Р.Роллан да Абайды о?ы?ан жо?. М?ндай кездейсо? д?л
келу бола беруі м?мкін.

Сонды?тан тіл туралы Абайды? пікірлеріні? орыс классиктеріні?
айт?ан пікірлерімен д?л келулері - не еліктеу, не оларды? пікірін ?айталау
емес, ?з ?орытындысы, ?з ба?ылауларыны? н?тижесі. М?ны? негізін е? алдымен
Абайды? ?з творчествосынан, ?зіні? жалпы ?мірге, сол ?мірді? с?улесі бол?ан
искусство - ?дебиетке к?з?арасынан іздеуіміз керек.

?аза? тарихында искусство, поэзия ?зіні? не н?рсе екендігін,
кім ?шін керектігін бірінші рет Абайдан естіді. О?ан дейін ?аза?ты?
искусствосы, ?дебиеті ешкімнен еш?андай ба?а ал?ан емес. Абайды?:

«Ту?анда д?ние есігін ашады ?ле?,

?ле?мен жер ?ойнына кірер дене?.

?мірдегі ?ызы?ты? б?рі ?ле?мен,

Ойланса?шы, бос ?а?пай, еле?-селе?» -

(Абай, І том, 81-бет)

деді. Бір жа?ынан а?ын ?аза?ты? ?з ?міріндегі поэзияны? ?андай
ролі барлы?ын к?рсетсе, екінші жа?ынан а?ынны? искусство?а берген, ?зінше жалпы
ба?асы болатын.

Ал?аш?ы коммунизм ?о?амынан бері искусство ?рі ?мір с?улесі,
?рі адам тіршілігіні? бір ??ралы болып, адам ?о?амны? даму тарихымен бірге
жасасып келеді. ?ай д?уір, ?андай ?о?амды алса? та, искусствосы жо? елді тарих
білмейді. М?дениеті т?менгі сатыда т?р?ан елдерді? искусствосы да т?менгі д?режеде
болады, ол - с?зсіз. Біра? болады. ?зінше, сол елді? рухани ж?не тіршілікті?
бір ??ралы боп ж?мыс ат?арады десек, Абайды? искусство туралы айт?ан жо?ар?ы
пікірі осы?ан д?л келеді.

Айры?ша то?тап, ?н искусствосы туралы жаз?ан ?ле?інде ?нні? ?р
т?ріне Абай ??нды-??нды ба?алар береді.

«К??іл ??сы ??й?ылжып шартарап?а,

Адам ойы т?рленіп ау?ан ша?та,

Сал?ан ?н - к?ле?кесі сол к??ілді?,

Тактысына билесін ол ??ла??а.

Шыр?ап, ?ал?ып, сор?алап, тамылжиды,

Ж?рек тербеп оятар баста миды.

Б?л д?ниені? л?ззаты б?рі сонда,

Ойсыз ??ла? ала алмас ондай сыйды.

?йы?тап жат?ан ж?ректі ?н оятар,

Оны? т?тті, орал?ан м?ні оятар.

Кейі зауы?, кейі м??, дертін ?оз?ап,

Жас балаша к??ілді жа?сы уатар.

Адам аз м?ны біліп ?н саларлы?,

Ты?даушы да аз ол ?ннен б??ра аларлы?.

М??мен шы??ан орал?ан т?тті к?йге

Жылы ж?рек ?айда бар ?оз?аларлы?.

К?бінесе, ?н басы келеді ащы,

«Кел, ты?да!» деп ?згеге болар басшы.

Керім тол?ан тауысар, ?а??ыр-к??гір,

Сол жеріне ойы?мен араласшы!

?нні? де естісі бар, есері бар,

Ты?даушыны? ??ла?ын кесері бар.

А?ылдыны? с?зіндей ойлы к?йді,

Ты?да?анда к??ілді? ?сері бар.»

(Абай, І том, 187-бет)

«Алты ?ле?мен білдірдім ?нні? жайын» деп а?ынны? ?зі айт?андай,
жалпы ?нге, оны? ?р т?ріне берген ба?асы осы алты шума?та т?гел ?амтылады.
Сонды?тан бас?а ?н туралы ?ле?деріне то?талмаса? та болатын т?різді.

Абай искусствоны? ?ай т?рі болсын оны? м?нін, ?зіне т?н
ерекшелік ?асиеттерін тере? ??ынды. «Шын м?ніндегі искусство не? Ол ?алай
жасалынады, ?алай жасау керек? Оларды? ?леуметтік м?ні ?андай?» деген с?ра?тар?а
жауап іздеп, д?рыс ба?а бергендігін жо?ар?ы ?зінді келтірген «Ту?анда д?ние
есігін ашады ?ле?», «?ле? - с?зді? патшасы, с?з сарасы», «К??іл ??сы ??й?ылжыр
шартарап?а» деген ?ле?деріні? ?здері-а? д?лелдейді. ?н, ?ле?, жырларды Абай ?те
жо?ары ба?алап, а?ындарды? шын ?з м?ніндегі искусство жасауларын, ?ле?ні?
искусстволы? д?режесін жо?ары к?терулерін талап етіп, ба?асын т?мендетуге, ?ле?ні?
беделін т?сіруге себепші жайттарды? ?андай т?ріне болса да Абай аяусыз со??ы
беріп, ?атты к?рес ашты.

«Б?рын?ы ескі биді т?рсам барлап,

Ма?алдап айтады екен с?з ?осарлап.

А?ындары а?ылсыз, надан келіп,

К?р-жерді ?ле? ?ыпты жо?тан ?армап.

?обыз бен домбыра алып топта сарнап,

Ма?тау ?ле? айтыпты ?ркімге арнап.

?р елден ?ле?менен ?айыр тілеп,

Кетірген с?з ?адірін ж?ртты шарлап.»

(Абай, І том, 78-бет)

деп Абай та?ы бір ?ле?інде біреулерді ма?тап мал табатын а?ындарды
«с?з ?адірін кетірушілер» деп ?атты шенесе, екінші ?ле?інде:

«Сый д?метпе, берсе алма еш адамнан,

Не? кетеді жа?сы ?ле?, с?з айт?аннан.

С?йінерлік адамды с?й, ?ызмет ?ыл,

Аула? бол ?нін сатып а?ша ал?аннан».

(Абай, І том, 82-бет)

деп жо?ары сатыда?ы, шын искусство поэзия жасауды? жолын к?рсетіп,
бас?алар?а а?ыл береді.

Біра? Абай «искусство искусство ?шін» деген пікірден аула?.
Жо?ар?ы д?режедегі поэзия жасаса, ?ле?ні? ?адірін т?сіретін «к?р-жерді» с?з
етуден, «ма?тап мал табамнан» аула? бол дегенде, поэзияны? ма?сатын а?ын тек ?ана
?демілікті жырлау демейді. Б?л пікірге де Абай ?арсы. Поэзияны? ?леумет ?мірімен
ны? байланысты болып, оны? бір керегіне жарауы ?ажет деген тілекті Абай ?рдайым
бірінші орын?а ?ояды.

Жо?ар?ы тілмен байланысты айтыл?ан:

«Ма?сатым - тіл ?стартып, ?нер шашпа?,

Наданны? к?зін ?ойып, к??ілін ашпа?.

?лгі алсын деймін ойлы жас жігіттер,

Думан, сауы? ойда жо?, ?уел баста-а?.»

(Абай, І том, 82-бет)

дейтін с?зінде «искусство искусство ?шін» деген теория?а ?арсы
екендігін де, ?ле?ді ж?ртшылы? тілегі ?шін жазу негізгі нысанасы екендігін де а?ын
ашы? айтады. А?ын осы пікірін екінші ?ле?інде б?дан да г?рі тере?ірек т?рде
баяндап:

«Мен жазбаймын ?ле?ді ермек ?шін,

Жо?, барды, ертегіні термек ?шін.

К?кірегі сезімді, тілі орамды

Жаздым ?лгі жастар?а бермек ?шін» -

(Абай, І том, 101-бет)

дейді. С?йтіп Абайды? ?ле?ге де, ?нге де ?оятын шарттары -
осылар. Искусство ?леумет ?мірінен тыс, ?з алдына бір н?рсе емес, ?мір
тіршілігі ?шін, о?ушыларын жа?сылы??а, адамгершілікке жетектеп, т?рбие ??ралы
болуы керек м?нарадан ?арап, ж?ртшылы?ты осы к?з?арас?а ?ндейді.

Абайды? тілге зор к??іл б?луіні? негізгі тамыры, міне,
осында, я?ни поэзия, ?ыс?асы искусствоны, оны? ?леуметтік м?нін тере? ??ынуда
жатыр. Поэзияны ?леумет ?міріні? к?шті ??ралы деп танушылы?, сол міндетті ат?ара
аларлы? шын м?нісіндегі с?з искусствосын жасау тілегі осыны ?ажет етсе, ондай
жо?ар?ы сатыда?ы с?з искусствосын жасауда тілді? негізгі ??рал екендігін ??ын?ан
Абай тілді ерекше м?селе етіп ?оймауы м?мкін де емес еді. Сонды?тан да Абай
тілді бірінші орын?а ?ойып, ?ле?ні? ?р с?з, ?рбір с?йлемі ?шін жаны ауырып, бір
с?зді орынсыз ?олданушылар?а аяусыз к?рес ашып («М?нда жо? алтын иек сары ала ?ыз»),
«с?з ?адірін кетірушілерге» ?лтіре со??ы берді. Сонды?тан да біз Абайды? поэзия
тілі ж?ніндегі тере?, ??нды пікірлерін а?ынны? ?з табысы, оны? ?з творчествосы,
?мірге ?з к?з?арасымен тікелей байланысты, т?п тамыры осында дейміз.

Вы уже знаете о суперспособностях современного учителя?
Тратить минимум сил на подготовку и проведение уроков.
Быстро и объективно проверять знания учащихся.
Сделать изучение нового материала максимально понятным.
Избавить себя от подбора заданий и их проверки после уроков.
Наладить дисциплину на своих уроках.
Получить возможность работать творчески.

Просмотр содержимого документа
«Тіл туралы Абайды? к?з?арасы»

Сабақтың тақырыбы: Тіл туралы Абайдың көзқарасы

   Абай өлеңдерінің поэтик тілдерін ауыз әдебиеті, өзінен бұрынғы,
өз кезіндегі тарихи әдебиет тілдерімен салыстыра зерттегенде, сөйлемнің жалпы құрылысына,
мағынасына қатысы жоқ кездейсоқ сөздердің кездеспейтінін, әрбір сөз, әрбір
образдары сөйлемдегі ойдың бір керегіне жарап, айтайын деген пікірлеріне дайын
байланыстылығын, сөйлемде сөз орындары ауыстырылса, олардың өзі де белгілі бір
заңға сүйенетіндігін көрдік.

Мұның негізгі себебі, әрине ақынның таланты, сезім күшімен
байланысты. Қандай ақынды алсақ та, өз сезгенін, өз ой-пікірін айту үшін сөзді
күні бұрын іздемейді, сөз ой мен сезімге ере туады. Ақындар әр кезде терең ойды
толқыған сезімге суарып, сөз арқылы жарыққа шығарады. Сондықтан поэзияның тілі
- ой-пікірдің тілі ғана емес және сезімнің де тілі. «Жазушы образ арқылы
ойлайды» дейтін Белинскийдің жұртқа мәлім формуласының мәні осында.

Ақын-жазушылардың образдарында ой мен сезім қиюын таптырмай,
әрдайым жымдасып жатады. Жай қара сөз, ғылымдық мақалалардан поэзия, көркем қара
сөздің тілдерінің айырмашылық жағы да осында.

Көркем тіл ой ғана емес, сезімнің көлеңкесі екенін Абай да
жақсы түсінген. Сондықтан да ол:

 

«Ет жүрексіз ерніңнің айтпа сөзін,

Тіл үйренген нәпсінің қу мінезін...» -

(Абай, І том, 205-бет)

 

дейді. Бірақ бұл айтылғандардан ақындар өне-бойы тек сезімнің
жетегіне ере береді деген ұғым тумауы керек. Сөз талғау, сөз таңдау ұдайы ой
толқыны, сезім түйсінгеннен туса да, негізінде солай болғанмен, әсіресе жазба әдебиеттің
өкілдерінде өз шығармаларының тіліне айрықша көңіл бөлу, жөндеу олардың
творчестволық жұмыстарында ерекше орын алады. Саналы түрде өз еңбектеріне сын көзімен
қарап, талай сөзді сызып, талайын өшіріп, олардың орнын, ой-сезімін дәл бере
алады деген басқа сөздермен алмастыруды біз Пушкин, Лермонтовтар тәрізді ұлы ақындардың
қолжазбаларынан да жиі ұшыратамыз. Сонымен қатар тіл мәселесіне мәдениетті ақындардың
саналы түрде қарап және үлкен мән беретіндіктеріне орыс, не басқа елдер әдебиет
тарихынан да айқын көруге болады.

Пушкин 1835 жылғы өзінің Дуровқа жазған хатында «... Сөз неғұрлым
түсінікті болса, ол соғұрлым жақсы. Ең негізгі нәрсе - шындық, шын ниет...»
дейді (230).

Дәл осы пікірді оның замандасы Баратынский де айтады: «...
Егер сөз туралы тоқталсақ, біз жазғанда бір-бірімізге ойланған ойымызды жеткізу
үшін жазамыз, егер оны дәлдеп айтпасақ, біздің ойымызды басқалар қате түсінуі,
не мүлде түсінбеуі мүмкін. Онда не үшін жаздық...» (231).

«... Жазғаныңызды қолдан келгенше түсінікті етіп жазыңыз. Қандай
ойды айтпақсыз, оның бәрі бір. Айтпағыңыз жаңа, бұрын ешкім қозғамаған нәрсе
болса, нұр үстіне нұр, ол жаңа пікірді айту үшін қолданатын сөздерің еш уақытта
түсініксіз, жасалынды сөз болмасын...» (232).

Біздің қазақ әдебиеті тарихында, жалпы искусство, поэзия,
оның тілі туралы жоғарғы аттары аталған классиктердің ой-пікірлерінің дәрежесінде
пікір айтқан ең бірінші ақын Абай болды.

 

«Мақсатым - тіл ұстартып, өнер шашпақ,

Наданның көзін қойып, көңілін ашпақ.

Үлгі алсын деймін ойлы жас жігіттер,

Думан, сауық ойда жоқ, әуел баста-ақ...»

(Абай, І том, 82-бет)

 

деп ақын өзінің оқушыларымен сырласқан бір өлеңінде өлең
жазудың алдында тұрған екі мақсатын ашып айтып, «тіл ұстарту» мәселесін бірінші
орынға қойса, екінші өлеңінде:

 

«Өлең - сөздің патшасы, сөз сарасы,

Қиыннан қиыстырар ер данасы.

Тілге жеңіл, жүрекке жылы тиіп,

Теп-тегіс жұмыр келсін айналасы.

Бөтен сөзбен былғанса сөз арасы,

Ол - ақынның білімсіз бейшарасы.

Айтушы мен тыңдаушы көбі надан,

Бұл жұрттың сөз танымас бір парасы».

«Өлеңге әркімнің-ақ бар таласы,

Сонда да солардың бар таңдамасы.

Іші алтын, сырты күміс сөз жақсысын,

Қазақтың келістірер қай баласы...»

(Абай, І том, 78-бет)

 

Және бір өлеңінде:

 

«Өлең деген - әр сөздің ұнасымы,

Сөз қосарлық, орайлы жарасымы.

Сөзі тәтті, мағынасы түзу келсе,

Оған кімнің ұнасар таласуы...» -

(Абай, І том, 81-бет)

 

деп, өлең, сөз, тіл деген не нәрсе, олардың әрқайсысына өзінше
анықтамалар береді.

Абайдың бұлардан басқа да тіл туралы айтқан сөздері көп,
олардың әрқайсысынан үзінді келтіріп жатпай, тек осы сөздерін талдап өтсек те, ұлы
ақынның тілге өз көзқарасын тануға болатын секілді.

Абайдың поэзияға тілі жағынан қоятын шарты ең алдымен «жеңілдік»
(түсінікті), «жүрекке жылы тию» (сезімге әсер ету), «мағынасының түзу келуі».
Осыларды жинақтай келіп, Абайдың өзі қалдырған формуласымен айтсақ, «іші алтын,
сырты күміс» жақсы сөз, міне, поэзия-өлеңнің тілі. Бұл формула сөздердің түсініктілігін
де, әдемілігі, сезімге әсер ету жағын да, мазмұнының терең болуын да толық қамтиды.
Сөз дәлдігін бұзатын екіұштылық, түсіну, ұғымды ауырлататын жасандылық, сөз, сөйлемдердің
көркемдік қасиеті, мазмұнын сұйылтатын мағынаға қатысы жоқ, орынсыз шет сөз қолданушылық,
бәрін де Абай өлеңнің құнын түсіретін нәрсе деп қатты сынады, мейлінше қарсы
болды.

 

«Бөтен сөзбен былғанса, сөз арасы,

Ол ақынның білімсіз бейшарасы» -

(Абай, І том, 78-бет)

 

дейді. Сөйтіп Пушкин, Тургенев, Лермонтов, Белинский, тағы
басқалардың тіл туралы айтқан құнды пікір, өрнекті үлгілеріне дәл келетін
ой-пікірді қазақ әдебиет жағдайына лайықтап, кейінгі ұрпаққа өнегелі сөз қалдырушы
қазақта бірінші ақын Абай болды.

Бұл пікірді жоғарғы орыс жазушыларының сөздерін оқып, сонан
кейін айтты ма? Әлде бұл қорытындыға ақын өз бақылауымен келді ме? Міне, осының
жігін аша кетелік.

Екі елдің ақындарының дәл келген кейбір сөз, образ, не сөйлем,
не кейбір афоризмдеріне қарап, мынау анадан алған екен деп оп-оңай шолақ қорытынды
жасаушылар көп болады. Біз ол пікірлерден аулақпыз. Әдебиет тарихында, әсіресе
ауыз әдебиетінде бір сюжеттің бір-бірімен ешбір байланысы жоқ екі елде де
кездесе беретіні тәрізді, дәлме-дәл, не оған жақын келетін ой-пікір, образды сөз,
сөйлем, афоризмдер де әдебиетте кездесе береді.

Қазақтың «Елу жылда ел жаңа, жүз жылда қазан» деген мәтелі,
не татардың «бірде олай, бірде бұлай дүние шолай айнала» дейтіні - «Барлық нәрсе
өзгереді, бір қалыпта тұрмайды» дейтін Гераклиттің сөзін оқығандықтан айтылды
деуге болмайтыны өзінен-өзі айқын нәрсе. Бірақ мазмұндарында еш өзгешелік жоқ.
Сол мазмұнды хат білмейтін қазақ та, татар да басқа сөзбен айтып берген. «Көңілдегі
көрікті ойдың ауыздан шыққанда өңі қашады» дейтін Абайдың өзі айтқан әйгілі
афоризмінің мазмұнын дәлме-дәл түрде 1934 жылы Горький өлгенде жазған мақаласында
француздың атақты жазушысы Ромен Роллан айтты. Ол өзінің мақаласын «...Горькийдің
өлгенін естігендегі күйінішімді айтып беруге тілім жетпейтін секілді. Сондықтан
ол туралы әуелде мүлде еш нәрсе жазбайын деп бір ойладым...» деп бастайды. Жоғарғы
афоризмде де осы пікір. Бірақ Р.Роллан да Абайды оқыған жоқ. Мұндай кездейсоқ дәл
келу бола беруі мүмкін.

Сондықтан тіл туралы Абайдың пікірлерінің орыс классиктерінің
айтқан пікірлерімен дәл келулері - не еліктеу, не олардың пікірін қайталау
емес, өз қорытындысы, өз бақылауларының нәтижесі. Мұның негізін ең алдымен
Абайдың өз творчествосынан, өзінің жалпы өмірге, сол өмірдің сәулесі болған
искусство - әдебиетке көзқарасынан іздеуіміз керек.

Қазақ тарихында искусство, поэзия өзінің не нәрсе екендігін,
кім үшін керектігін бірінші рет Абайдан естіді. Оған дейін қазақтың
искусствосы, әдебиеті ешкімнен ешқандай баға алған емес. Абайдың:

 

«Туғанда дүние есігін ашады өлең,

Өлеңмен жер қойнына кірер денең.

Өмірдегі қызықтың бәрі өлеңмен,

Ойлансаңшы, бос қақпай, елең-селең» -

(Абай, І том, 81-бет)

 

деді. Бір жағынан ақын қазақтың өз өміріндегі поэзияның қандай
ролі барлығын көрсетсе, екінші жағынан ақынның искусствоға берген, өзінше жалпы
бағасы болатын.

Алғашқы коммунизм қоғамынан бері искусство әрі өмір сәулесі,
әрі адам тіршілігінің бір құралы болып, адам қоғамның даму тарихымен бірге
жасасып келеді. Қай дәуір, қандай қоғамды алсақ та, искусствосы жоқ елді тарих
білмейді. Мәдениеті төменгі сатыда тұрған елдердің искусствосы да төменгі дәрежеде
болады, ол - сөзсіз. Бірақ болады. Өзінше, сол елдің рухани және тіршіліктің
бір құралы боп жұмыс атқарады десек, Абайдың искусство туралы айтқан жоғарғы
пікірі осыған дәл келеді.

Айрықша тоқтап, ән искусствосы туралы жазған өлеңінде әннің әр
түріне Абай құнды-құнды бағалар береді.

 

«Көңіл құсы құйқылжып шартарапқа,

Адам ойы түрленіп ауған шақта,

Салған ән - көлеңкесі сол көңілдің,

Тактысына билесін ол құлаққа.

Шырқап, қалқып, сорғалап, тамылжиды,

Жүрек тербеп оятар баста миды.

Бұл дүниенің ләззаты бәрі сонда,

Ойсыз құлақ ала алмас ондай сыйды.

Ұйықтап жатқан жүректі ән оятар,

Оның тәтті, оралған мәні оятар.

Кейі зауық, кейі мұң, дертін қозғап,

Жас балаша көңілді жақсы уатар.

Адам аз мұны біліп ән саларлық,

Тыңдаушы да аз ол әннен бәһра аларлық.

Мұңмен шыққан оралған тәтті күйге

Жылы жүрек қайда бар қозғаларлық...

Көбінесе, ән басы келеді ащы,

«Кел, тыңда!» деп өзгеге болар басшы.

Керім толған тауысар, қаңғыр-күңгір,

Сол жеріне ойыңмен араласшы!

Әннің де естісі бар, есері бар,

Тыңдаушының құлағын кесері бар.

Ақылдының сөзіндей ойлы күйді,

Тыңдағанда көңілдің өсері бар...»

(Абай, І том, 187-бет)

 

«Алты өлеңмен білдірдім әннің жайын» деп ақынның өзі айтқандай,
жалпы әнге, оның әр түріне берген бағасы осы алты шумақта түгел қамтылады.
Сондықтан басқа ән туралы өлеңдеріне тоқталмасақ та болатын тәрізді.

Абай искусствоның қай түрі болсын оның мәнін, өзіне тән
ерекшелік қасиеттерін терең ұғынды. «Шын мәніндегі искусство не? Ол қалай
жасалынады, қалай жасау керек? Олардың әлеуметтік мәні қандай?» деген сұрақтарға
жауап іздеп, дұрыс баға бергендігін жоғарғы үзінді келтірген «Туғанда дүние
есігін ашады өлең», «Өлең - сөздің патшасы, сөз сарасы», «Көңіл құсы құйқылжыр
шартарапқа» деген өлеңдерінің өздері-ақ дәлелдейді. Ән, өлең, жырларды Абай өте
жоғары бағалап, ақындардың шын өз мәніндегі искусство жасауларын, өлеңнің
искусстволық дәрежесін жоғары көтерулерін талап етіп, бағасын төмендетуге, өлеңнің
беделін түсіруге себепші жайттардың қандай түріне болса да Абай аяусыз соққы
беріп, қатты күрес ашты.

 

«Бұрынғы ескі биді тұрсам барлап,

Мақалдап айтады екен сөз қосарлап.

Ақындары ақылсыз, надан келіп,

Көр-жерді өлең қыпты жоқтан қармап.

Қобыз бен домбыра алып топта сарнап,

Мақтау өлең айтыпты әркімге арнап.

Әр елден өлеңменен қайыр тілеп,

Кетірген сөз қадірін жұртты шарлап...»

(Абай, І том, 78-бет)

 

деп Абай тағы бір өлеңінде біреулерді мақтап мал табатын ақындарды
«сөз қадірін кетірушілер» деп қатты шенесе, екінші өлеңінде:

 

«Сый дәметпе, берсе алма еш адамнан,

Нең кетеді жақсы өлең, сөз айтқаннан.

Сүйінерлік адамды сүй, қызмет қыл,

Аулақ бол әнін сатып ақша алғаннан».

(Абай, І том, 82-бет)

 

деп жоғары сатыдағы, шын искусство поэзия жасаудың жолын көрсетіп,
басқаларға ақыл береді.

Бірақ Абай «искусство искусство үшін» деген пікірден аулақ.
Жоғарғы дәрежедегі поэзия жасаса, өлеңнің қадірін түсіретін «көр-жерді» сөз
етуден, «мақтап мал табамнан» аулақ бол дегенде, поэзияның мақсатын ақын тек қана
әдемілікті жырлау демейді. Бұл пікірге де Абай қарсы. Поэзияның әлеумет өмірімен
нық байланысты болып, оның бір керегіне жарауы қажет деген тілекті Абай әрдайым
бірінші орынға қояды.

Жоғарғы тілмен байланысты айтылған:

 

«Мақсатым - тіл ұстартып, өнер шашпақ,

Наданның көзін қойып, көңілін ашпақ.

Үлгі алсын деймін ойлы жас жігіттер,

Думан, сауық ойда жоқ, әуел баста-ақ...»

(Абай, І том, 82-бет)

 

дейтін сөзінде «искусство искусство үшін» деген теорияға қарсы
екендігін де, өлеңді жұртшылық тілегі үшін жазу негізгі нысанасы екендігін де ақын
ашық айтады. Ақын осы пікірін екінші өлеңінде бұдан да гөрі тереңірек түрде
баяндап:

 

«Мен жазбаймын өлеңді ермек үшін,

Жоқ, барды, ертегіні термек үшін.

Көкірегі сезімді, тілі орамды

Жаздым үлгі жастарға бермек үшін» -

(Абай, І том, 101-бет)

 

дейді. Сөйтіп Абайдың өлеңге де, әнге де қоятын шарттары -
осылар. Искусство әлеумет өмірінен тыс, өз алдына бір нәрсе емес, өмір
тіршілігі үшін, оқушыларын жақсылыққа, адамгершілікке жетектеп, тәрбие құралы
болуы керек мұнарадан қарап, жұртшылықты осы көзқарасқа үндейді.

Абайдың тілге зор көңіл бөлуінің негізгі тамыры, міне,
осында, яғни поэзия, қысқасы искусствоны, оның әлеуметтік мәнін терең ұғынуда
жатыр. Поэзияны әлеумет өмірінің күшті құралы деп танушылық, сол міндетті атқара
аларлық шын мәнісіндегі сөз искусствосын жасау тілегі осыны қажет етсе, ондай
жоғарғы сатыдағы сөз искусствосын жасауда тілдің негізгі құрал екендігін ұғынған
Абай тілді ерекше мәселе етіп қоймауы мүмкін де емес еді. Сондықтан да Абай
тілді бірінші орынға қойып, өлеңнің әр сөз, әрбір сөйлемі үшін жаны ауырып, бір
сөзді орынсыз қолданушыларға аяусыз күрес ашып («Мұнда жоқ алтын иек сары ала қыз»),
«сөз қадірін кетірушілерге» өлтіре соққы берді. Сондықтан да біз Абайдың поэзия
тілі жөніндегі терең, құнды пікірлерін ақынның өз табысы, оның өз творчествосы,
өмірге өз көзқарасымен тікелей байланысты, түп тамыры осында дейміз.




Получите в подарок сайт учителя

Предмет: Прочее

Категория: Уроки

Целевая аудитория: 11 класс

Скачать
Тіл туралы Абайды? к?з?арасы

Автор: Скакова Айдана

Дата: 06.04.2016

Номер свидетельства: 315646


Получите в подарок сайт учителя

Видеоуроки для учителей

Курсы для учителей

ПОЛУЧИТЕ СВИДЕТЕЛЬСТВО МГНОВЕННО

Добавить свою работу

* Свидетельство о публикации выдается БЕСПЛАТНО, СРАЗУ же после добавления Вами Вашей работы на сайт

Удобный поиск материалов для учителей

Ваш личный кабинет
Проверка свидетельства