“Тәуелсіздік жылдарындағы айтыс өнерінің дамуы” тақырыбына сабақ жоспары

Ақын Мұхамеджан Тазабеков еңбек ету жөнінде ойын былайша түйіндейді:

«…Жалқаулық Жаратқанға ұнамайды,

Қамсыз қазақ қартайтқан ұлы Абайды.

Балақ түріп, қарекет қылғандардың,

Бақ келіп есігінен сығалайды.

Еріншектің етігі көлеңкеде,

Соқасы күн астында тұралайды.

Көршіңіз байып жатса қуаныңыз,

Қуанғаннан намысың құламайды.

Өйткені, сізге бөліп бермесе де,

Қол жайып, ештеңеңді сұрамайды…».

Қамсыз – уайымсыз

Қарекет – әрекет, жұмыс

Өз ойың:

Ринат Зайытов бүгінгі Тәуелсіз қазақ елінің Азат арманын:

«Ардақты айбын асқан Алашымнан,

Ақылды азаматтар жаратылған.

Ақ тулы Абылайлар дара тұлғаң,

Бұқар жырау байламды бағыт беріп,

Бірлігімен қазақтың бағы ашылған.

Төле би, Әйтеке мен Қазыбектер,

Ой түйінін қопарған нақ асылдан.

Қабанбай, Бөгенбай мен Наурызбайлар,

Қазақты алып шыққан нақ асылдар.

Кеңгірбай, Алшынбай мен Құнанбайлар,

Ақ сұңқардай аспанда аласұрған.

Ұлы Абай, Мұхтар менен Шәкәрімдей,

Семейдің даласында дара туған...».

Елдің рухын көтеру – ұлттық руханиятпен қауышудың, оның қасиет қадірін сезінудің бірден-бір кепілі.

Өз ойың:

Ақиқатты айтудан қаймықпаған ағауыз ақын Оразалы Досбосынов Дулат Бабатайұлының айтысында:

Ауыл жұрты былайша термелейді,

Тұрмысын термесімен зерделейді.

Құлағын қуыс болса жеткізейін,

Депутаттар сіздерге ел не дейді.

Сайланып алғанынша кандидаттар,

Ешкіні апа текені жезде дейді.

Радио теледидар әлі күнге,

Қазақша қарық қылып сөйлемейді.

Дәулеткерей Кәпұлы айтысындағы мына бір толғамды ойлар – қазақ халқының басынан кешкен қиын халі – халық санасына үлкен әсер етіп, сергектікке, бірлікке, Тәуелсіздіктің баяндылығы қаншалықты қымбат екендігіне үндейді:

Дәулеткерей: «...Шыбын да жаным шырылдай,

Қай жаққа бетті бұрмақпын.

Асылдарымды атқызып,

Абақтыға жатқызып,

Ұлардай жұртты шулаттың.

Босқанда халық шет елге,

Аузыңнан дәмі кетер ме,

Аштықта жеген тулақтың».