А?и?ат пен а?ыз

??рметті о?ырмандар! «Мына кітапты міндетті т?рде о?у?а ке?ес беремін!» атты б?лімінде сіздерге ?зім о?ы?ан ?.Н?ршайы?овты? «А?и?ат пен а?ыз» роман-диалогын ?сын?алы отырмын.Жастарды? ?мірін, арман?а толы ой-сезімдерін жан-жа?ты суреттейтін “Махаббат жыры” немесе жастарды? ой-арманы,адал досты?ы,махаббаты туралы “Махаббат, ?ызы? мол жылдар” романы емес д?л осы «А?и?ат пен а?ыз» роман-диалогын алып отырмын. Себебі б?л кітап жас ?рпа?ты Отанды ?ор?ау?а, Отан с?йгіштікке т?рбиелейді. ?р бір жас ?рпа?, жас буын ?зіне жа?сы ?лгі ?неге алады деп сенемін. Кітапта Бауыржан атамызды? ерлігі, батырлы?ы, а?ылдылы?ы, даналы?ы, к?регендігі суреттеледі. Жас жауынгерлерге рух беріп, жігерлерін ?айрап отыратын ?олбасшы болды. Осы с?тте ?зіме ?атты ?сер берген т?сы: Дивизия комиссары Сергей Александрович Егоров е? мы?ты деген 100 жуы? батальонны? а?а лейтенанттарын жинап,б?йры?пен таныстырды. -Осы ?азір,сіздер мен біз аса ауыр ?рыстарды басымыздан кешіріп,демалыс?а шы??ан с?тімізде сонау Алматыда жа?адан та?ы бір ?лтты? ??рама жаса?талып жат?ан к?рінеді.Ол ??рама дивизия ма,бригада ма-аны?ын білмеймін.... -Ол бізді? 100-ші бригада ?ой,М?ке,-дейді Бауыржан. -Міне,сол ??рама?а осы отыр?ан сіздерді тегіс жіберу туралы б?йры? келді,-деді Егоров дауысын б?сендетіп.-Сіздерге елге барып,сол ??раманы? жауынгерлерін ?йретіп,содан кейін со?ыс?а бастап келу міндеті ж?ктелетін к?рінеді.?ане, б??ан сіздер ?алай ?арайсыздар? -?й,не дейді?-деген с?ра?ы,о?ан ?лдекімні?: -Ой,елге ?айтатын болыппыз!-деп к?тері?кі ?нмен айт?ан жауабы естіліп жатты. -Ма?ан р??сат еті?із,жолдас комиссар!-деген ?згеше бір ?ктем ?н са?? ете ?алды.Б?л тас м?сін а?а лейтенант екі к?зін Егоров?а шаншып,тіп-тік боп т?регеп т?р?ан Бауыржан а?а еді. -Мен солдатпын,-деп бастады Бауыржан а?а с?зін комиссар бас изеп, с?йлеуіне р??сат еткеннен кейін.-Мен б?йры??а ба?ынамын.Егер бізді жа?адан жаса?талып жат?ан бас?а дивизия?а жіберу жайында?ы б?йры??а ?ол ?ойыл?ан болса,онда мен осы ?азір-а? Алматы?а ?арап тарта беремін...-Осы кезде оны? с?зін ?оста?андай болып, гуілдесіп жіберді. ...-Алматыда мені? ?йелім мен балам бар,онда барсам мен бір к?н де болса соларды? ?асында боламын... –Жо?, жолдас комиссар!Мені? кеудемде адамды? тілек,?келік мейірден бас?а жауынгерлік ар мен намыс бар.Ол осы отыр?ан б?рімізге орта? намыс.К?не,айты?ыздаршы:осы отыр?андарды? ішінде жараланба?ан жан бар ма?Жо? ?ой!Ендеше б?л дивизияны? ж?рген жолында к?лкіп бізді? ?ып-?ызыл ?анымыз ?алды.Дивизияны? гвардия ата?ын алуына б?рімізді? де е?бегіміз сі?ді.Олай болса осында ?алу?а б?рімізді? де ?а?ымыз бар.Ендеше ?асы? ?анымыз ?ал?анша осы дивизияны? ??рамында болып,же?іске жетуге міндеттіміз. Міне,достар,Бауыржан а?аны? на?-на? айт?ан жігерлі с?здері найза?ай отындай жар?ылдап,жанымды тебірентті.Жал?ыз мен ?ана емес,мына сіздерде Бауыржан а?аны? шешендігі мен батылда?ына та? ?алса деймін. ?азіргі та?да?ы азатты?ымыз ?шін осы а?аларымыз?а ?арыздармыз.Біз ?шін жан берісіп,жан алыс?ан а?амызды? со??ы ?мірі жайлы автор былай: -Бауке,денсаулы?ы?ыз калай? ?ткен май айында ауруханада жат?анды?ы?ыздан кейін к?рісіп отыр?анымыз осы,ж?деп ?ал?ан сия?тысыз ба?-дедім ??гімені -Бауке,денсаулы?ы?ыз калай? ?ткен май айында ауруханада жат?анды?ы?ыздан кейін к?рісіп отыр?анымыз осы,ж?деп ?ал?ан сия?тысыз ба?-дедім ??гімені бастардан б?рын. -Мен салмын,-деді ол с?л б?геліп барып.Бауыржаннын не айт?алы жат?анын мен ?апелімде а??ара алмай ?алдым.-Сал ауруды? не екенін т?сінесі? бе?-Мен ол с?зді? м?нісін енді ??тым да,басымды изедім.-Мына ас?азан,?кпе,бауыр,ж?рек,ж?т?ынша? дегендер тегіс сап-сау.Екі ?олын беліне апарып,ал мына жа? ит боп кетті,ж?ре алмаймын.Мен екі рет ауыр жара?аттан?ан кісімін.Біра? екеуінде де саптан шы??аным жо?,-деп суреттейді. Со?ыс жылдарында «Знамя» журналында Александр Бековты? «Панфиловшылар ал?ы шепте» атты повесі жарияланды. Оны к?птеген жауынгерлер о?ыды.Тіпті т?нде ай ?ара??ы бол?анды?тан зе?біректі? жанына келіп, аккумуляторды? жары?ымен о?ы?андары да бол?ан.Б?ны взвод командирі біліп ?ойып, сол жауынгерді ?ш т?улікке гаупвахта?а айдатады. Гаупвахта?а бара жат?ан жолда сол жауынгерді генерал к?ріп,с?райды: -А?а сержант,?айда жол тартып барасы??-деді. -Гаупвахта?а,жолдас майор. -Не ?шін? -Зе?бірек аккумуляторын шы?ындап кітап о?ы?аным ?шін. -Ол д?рыс болма?ан екен. ?нады ма? -?те ?нады.Момыш?лыны?,оны? бас?а да жерлестеріні? ерлігіне с?йсіндім. -Ал сен ол кітапты? мазм?нын жолдастары?а айтып берді? бе? -Дал солай,жолдас майор.Б?кіл батарея?а баяндап бердім. Б?л жауап?а риза бол?ан генерал жауынгерді босатып жібереді.Устав берген лейтенантты ша?ыртып,кітапты ?ш к?н ішінде о?ып бітіруі туралы б?йры? береді.С?йт

Вы уже знаете о суперспособностях современного учителя?

Тратить минимум сил на подготовку и проведение уроков.

Быстро и объективно проверять знания учащихся.

Сделать изучение нового материала максимально понятным.

Избавить себя от подбора заданий и их проверки после уроков.

Наладить дисциплину на своих уроках.

Получить возможность работать творчески.

=> ПОЛУЧИТЬ СУПЕРСПОСОБНОСТИ УЧИТЕЛЯ <=

Просмотр содержимого документа
«А?и?ат пен а?ыз »

Құрметті оқырмандар! «Мына кітапты міндетті түрде оқуға кеңес беремін!» атты бөлімінде сіздерге өзім оқыған Ә.Нұршайықовтың «Ақиқат пен аңыз» роман-диалогын ұсынғалы отырмын.Жастардың өмірін, арманға толы ой-сезімдерін жан-жақты суреттейтін “Махаббат жыры” немесе жастардың ой-арманы,адал достығы,махаббаты туралы “Махаббат, қызық мол жылдар” романы емес дәл осы «Ақиқат пен аңыз» роман-диалогын алып отырмын. Себебі бұл кітап жас ұрпақты Отанды қорғауға, Отан сүйгіштікке тәрбиелейді. Әр бір жас ұрпақ, жас буын өзіне жақсы үлгі өнеге алады деп сенемін. Кітапта Бауыржан атамыздың ерлігі, батырлығы, ақылдылығы, даналығы, көрегендігі суреттеледі. Жас жауынгерлерге рух беріп, жігерлерін қайрап отыратын қолбасшы болды. Осы сәтте өзіме қатты әсер берген тұсы:

Дивизия комиссары Сергей Александрович Егоров ең мықты деген 100 жуық батальонның аға лейтенанттарын жинап,бұйрықпен таныстырды.

-Осы қазір,сіздер мен біз аса ауыр ұрыстарды басымыздан кешіріп,демалысқа шыққан сәтімізде сонау Алматыда жаңадан тағы бір ұлттық құрама жасақталып жатқан көрінеді.Ол құрама дивизия ма,бригада ма-анығын білмеймін....

-Ол біздің 100-ші бригада ғой,Мәке,-дейді Бауыржан.

-Міне,сол құрамаға осы отырған сіздерді тегіс жіберу туралы бұйрық келді,-деді Егоров дауысын бәсендетіп.-Сіздерге елге барып,сол құраманың жауынгерлерін үйретіп,содан кейін соғысқа бастап келу міндеті жүктелетін көрінеді.Қане, бұған сіздер қалай қарайсыздар?

-Өй,не дейді?-деген сұрағы,оған әлдекімнің:

-Ой,елге қайтатын болыппыз!-деп көтеріңкі үнмен айтқан жауабы естіліп жатты.

-Маған рұқсат етіңіз,жолдас комиссар!-деген өзгеше бір өктем үн саңқ ете қалды.Бұл тас мүсін аға лейтенант екі көзін Егоровқа шаншып,тіп-тік боп түрегеп тұрған Бауыржан аға еді.

-Мен солдатпын,-деп бастады Бауыржан аға сөзін комиссар бас изеп, сөйлеуіне рұқсат еткеннен кейін.-Мен бұйрыққа бағынамын.Егер бізді жаңадан жасақталып жатқан басқа дивизияға жіберу жайындағы бұйрыққа қол қойылған болса,онда мен осы қазір-ақ Алматыға қарап тарта беремін...-Осы кезде оның сөзін қостағандай болып, гуілдесіп жіберді.

...-Алматыда менің әйелім мен балам бар,онда барсам мен бір күн де болса солардың қасында боламын... –Жоқ, жолдас комиссар!Менің кеудемде адамдық тілек,әкелік мейірден басқа жауынгерлік ар мен намыс бар.Ол осы отырған бәрімізге ортақ намыс.Кәне,айтыңыздаршы:осы отырғандардың ішінде жараланбаған жан бар ма?Жоқ қой!Ендеше бұл дивизияның жүрген жолында көлкіп біздің қып-қызыл қанымыз қалды.Дивизияның гвардия атағын алуына бәріміздің де еңбегіміз сіңді.Олай болса осында қалуға бәріміздің де қақымыз бар.Ендеше қасық қанымыз қалғанша осы дивизияның құрамында болып,жеңіске жетуге міндеттіміз.

Міне,достар,Бауыржан ағаның нақ-нақ айтқан жігерлі сөздері найзағай отындай жарқылдап,жанымды тебірентті.Жалғыз мен ғана емес,мына сіздерде Бауыржан ағаның шешендігі мен батылдағына таң қалса деймін.

Қазіргі таңдағы азаттығымыз үшін осы ағаларымызға қарыздармыз.Біз үшін жан берісіп,жан алысқан ағамыздың соңғы өмірі жайлы автор былай:

-Бауке,денсаулығыңыз калай? Өткен май айында ауруханада жатқандығыңыздан кейін көрісіп отырғанымыз осы,жүдеп қалған сияқтысыз ба?-дедім әңгімені бастардан бұрын.

-Мен салмын,-деді ол сәл бөгеліп барып.Бауыржаннын не айтқалы жатқанын мен қапелімде аңғара алмай қалдым.-Сал аурудың не екенін түсінесің бе?-Мен ол сөздің мәнісін енді ұқтым да,басымды изедім.-Мына асқазан,өкпе,бауыр,жүрек,жұтқыншақ дегендер тегіс сап-сау.Екі қолын беліне апарып,ал мына жақ ит боп кетті,жүре алмаймын.Мен екі рет ауыр жарақаттанған кісімін.Бірақ екеуінде де саптан шыққаным жоқ,-деп суреттейді.

Соғыс жылдарында «Знамя» журналында Александр Бековтың «Панфиловшылар алғы шепте» атты повесі жарияланды. Оны көптеген жауынгерлер оқыды.Тіпті түнде ай қараңғы болғандықтан зеңбіректің жанына келіп, аккумулятордың жарығымен оқығандары да болған.Бұны взвод командирі біліп қойып, сол жауынгерді үш тәулікке гаупвахтаға айдатады. Гаупвахтаға бара жатқан жолда сол жауынгерді генерал көріп,сұрайды:

-Аға сержант,қайда жол тартып барасың?-деді.

-Гаупвахтаға,жолдас майор.

-Не үшін?

-Зеңбірек аккумуляторын шығындап кітап оқығаным үшін.

-Ол дұрыс болмаған екен. Ұнады ма?

-Өте ұнады.Момышұлының,оның басқа да жерлестерінің ерлігіне сүйсіндім.

-Ал сен ол кітаптың мазмұнын жолдастарыңа айтып бердің бе?

-Дал солай,жолдас майор.Бүкіл батареяға баяндап бердім.

Бұл жауапқа риза болған генерал жауынгерді босатып жібереді.Устав берген лейтенантты шақыртып,кітапты үш күн ішінде оқып бітіруі туралы бұйрық береді.Сөйтіп жауынгер бір кітап арқылы бүкіл батареяның жауынгерлерінің жүрегіне от жағады......Достар,біз неге қолда бар кітапты солай оқымасқа.....

Сам орта мектебі

Ақиқат пен аңыз