Б?гінгі саба?ымызда ?ажайып бір ?лемге бар?алы отырмыз. ?ане, дайынбыз ба?
Бая?ы ?ткен заманда ?нер деген ?ажайып ел болыпты. Б?л елде ?ншілер, бишілер, суретшілер ?мір с?ріпті. Олар тек з?улім ?йлер мен таулар, о?у ??ралдарын ?ана салатын бол?ан.
Суреттерінде іс-?имыл болмай, м?н-ма?ынасы жо?ал?ан екен.
Суретші суреттерін ешкім ба?аламай ?ойыпты. Содан олар амал іздеп, ?лкен бір ?ария?а келеді. ?ария о?ан;
Егер сен суреті?е заттарды? ?имылын бейнелесе?, суреті?е н?р кіріп, халы? ба?алайды. Сен суреті?дегі ?йлерде т?ратын адамдарды , таулардан а?ып жат?ан б?ла?тарды, ??ралдарды пайдаланып отыр?ан о?ушыларды бейнеле,- деп а?ылын берген екен .
Балалар шаттық шеңберіне шығып, бір-бірінің қолынан ұстап, мына өлең жолын айтады.
Қуанамын мен де,
Қуанасың сен де,
Қуанайық, достарым,
Арайлап атқан күнге
-Балалар, бүгінгі көтеріңкі көңілмен сабағымызды бастайық.
Бүгінгі сабағымызда ғажайып бір әлемге барғалы отырмыз. Қане, дайынбыз ба?
Баяғы өткен заманда Өнер деген ғажайып ел болыпты. Бұл елде әншілер, бишілер, суретшілер өмір сүріпті. Олар тек зәулім үйлер мен таулар, оқу құралдарын ғана салатын болған.
Суреттерінде іс-қимыл болмай, мән-мағынасы жоғалған екен.
Суретші суреттерін ешкім бағаламай қойыпты. Содан олар амал іздеп, үлкен бір қарияға келеді. Қария оған;
Егер сен суретіңе заттардың қимылын бейнелесең, суретіңе нәр кіріп, халық бағалайды. Сен суретіңдегі үйлерде тұратын адамдарды , таулардан ағып жатқан бұлақтарды, құралдарды пайдаланып отырған оқушыларды бейнеле,- деп ақылын берген екен .