Домбра мурамы

?р ?лтты? ?зіндік болмысын ерекшелейтін т?стары салт-д?ст?рі, т?рмыс-тіршілігі – осы?ан орай бедерленетін м?дениеті, ?нері. ?аза? хал?ы тарихтада, танып білуімізде дек?шпенділер ?атарында. ?нері атты? жалында, т?йені? ?омында, ?арияларымызды? к?кірек жан сарайында, найзаны? ?шында, к?сеуді? сабында, ауыздан ауыз?а, ?олдан ?ол?а, ??ла?тан ??ла??а жетті деп ??ындырды. Сауатымыз та?ыр де?гейде, жазба м?дениеті болма?ан деп т?сіндірді. Іштей б??ып намыстанушы едік. Бекер екен!

?р заманды зауалымен зияла?ан ата-бабаларымызды? ас?ан даналы?, даралы? ?асиеттері кеш болсада ??тыр?ан ел егемендігіні? е?сесі биіктей бергейді. Хал?ымыз небір з?лматты, небір та?дырды? т?перішін бастан кешті, сонда да рухтары биік, санасы салихалы, салауатты, армандарыас?ар, к?кіректері ояу, к?здеріні? ашы?ы-ай. К?зге к?рініп, ?ол?а ?ста?анны? б?рі тамызы?сыз от?а жанып, к?лі к?кке ?шып жат?аннан со? бар разы?ын к?кірек сарайына зерделеп, ??ла?тан ??ла??а, ?олдан ?ол?а жеткізу на?ыз даналы? емес пе?!

?лы ойшылымыз Абай айт?андай д?ниеге ?ле?мен келіп, ?ле?мен жер ?оынына еніп, тал бесіктен жер бесікке дейін ?нге б?леніп, к?йге тербеліп, саналы ??мыр кешкен дана халы?. ?лтымызды? ?з т?рмыс-тіршілігіні? ба?илы? т?л ??жатындай домбыра аспабы бар. болмысымызды шана? м?ра?атында хаттап, оны? картотекасын ?з пернесінде са?та?ан. Тылсым тарихты? т???иы?ына бойла?ан, мы? ??пияны? кілтін тап?ан си?ыр сауса?тар ?ана домбыраны м??гілік с?йлете білді. Шары?тауда ??лдырауда, кідіріс-кедергілерде, ?сіп-?ркендеу, даму-да?дарыста да Жошы хан ?лыны? ?азасын жеткізіп, кеудесіне ??йыл?ан ?ор?асыннан тілін ж?тып ойыл?ан жа??ыры? аузынан к?ші ?а?а салысымен ?ос ішектен ??йылатын ?з ?уезді? кейінде ?анша ??мыры барын болжаймыз, алда тіршілік бар жерде бірге тыныстайтынына сенім мол.

Екі ішекті? бірін ?атты,

Бірін с?л-с?л кем б?ра

На?ыз ?аза? ?аза? емес,

На?ыз ?аза? домбыра,-

Деген ?адыр а?ын ?ле? жолдары осы ойымызды д?лелдей т?спей ме? Домбыра ?аза? хал?ын, тарихын, оны? ?нерін д?ние ж?зіне танытты.

Домбырам – м?рам!

Дайында?ан: Садвакасова Кундыз Тураровна «Школа искусств №2»

г. Караганды

Вы уже знаете о суперспособностях современного учителя?

Тратить минимум сил на подготовку и проведение уроков.

Быстро и объективно проверять знания учащихся.

Сделать изучение нового материала максимально понятным.

Избавить себя от подбора заданий и их проверки после уроков.

Наладить дисциплину на своих уроках.

Получить возможность работать творчески.

=> ПОЛУЧИТЬ СУПЕРСПОСОБНОСТИ УЧИТЕЛЯ <=

Просмотр содержимого документа
«Домбра мурамы »

Әр ұлттың өзіндік болмысын ерекшелейтін тұстары салт-дәстүрі, тұрмыс-тіршілігі – осыған орай бедерленетін мәдениеті, өнері. Қазақ халқы тарихтада, танып білуімізде декөшпенділер қатарында. Өнері аттың жалында, түйенің қомында, қарияларымыздың көкірек жан сарайында, найзаның ұшында, көсеудің сабында, ауыздан ауызға, қолдан қолға, құлақтан құлаққа жетті деп ұғындырды. Сауатымыз тақыр деңгейде , жазба мәдениеті болмаған деп түсіндірді. Іштей бұғып намыстанушы едік. Бекер екен!

Әр заманды зауалымен зиялаған ата-бабаларымыздың асқан даналық, даралық қасиеттері кеш болсада ұқтырған ел егемендігінің еңсесі биіктей бергейді. Халқымыз небір зұлматты , небір тағдырдың тәперішін бастан кешті, сонда да рухтары биік, санасы салихалы, салауатты , армандарыасқар, көкіректері ояу, көздерінің ашығы-ай. Көзге көрініп, қолға ұстағанның бәрі тамызықсыз отқа жанып, күлі көкке ұшып жатқаннан соң бар разығын көкірек сарайына зерделеп, құлақтан құлаққа, қолдан қолға жеткізу нағыз даналық емес пе?!

Ұлы ойшылымыз Абай айтқандай дүниеге өлеңмен келіп, өлеңмен жер қоынына еніп, тал бесіктен жер бесікке дейін әнге бөленіп, күйге тербеліп, саналы ғұмыр кешкен дана халық. Ұлтымыздың өз тұрмыс-тіршілігінің бақилық төл құжатындай домбыра аспабы бар . болмысымызды шанақ мұрағатында хаттап, оның картотекасын өз пернесінде сақтаған. Тылсым тарихтың тұңғиығына бойлаған, мың құпияның кілтін тапқан сиқыр саусақтар ғана домбыраны мәңгілік сөйлете білді. Шарықтауда құлдырауда , кідіріс-кедергілерде, өсіп-өркендеу, даму-дағдарыста да Жошы хан ұлының қазасын жеткізіп, кеудесіне құйылған қорғасыннан тілін жұтып ойылған жаңғырық аузынан күші қаға салысымен қос ішектен құйылатын әз әуездің кейінде қанша ғұмыры барын болжаймыз, алда тіршілік бар жерде бірге тыныстайтынына сенім мол.

Екі ішектің бірін қатты,

Бірін сәл-сәл кем бұра

Нағыз қазақ қазақ емес,

Нағыз қазақ домбыра,-

Деген Қадыр ақын өлең жолдары осы ойымызды дәлелдей түспей ме? Домбыра қазақ халқын, тарихын, оның өнерін дүние жүзіне танытты.