Автор:Шешемні? замандасы еді. Бізді? ?йді? ?ыр жа?ында т?рады. А?арлы-ша?арлы, бала-ша?асы к?п адам. Ерінен ерте айырыл?ан. Со?ыс?а кетіп, содан хабар-ошарсыз кеткен. Ертеден ?ара кешке дейін есікті? алдында ?ршы? иіріп отыратын К?лп?шты? екі к?зі бізді? ?йді? т?тінінде Таби?атынан ?ыдырымпаз адам бол?ан со?, к?рші ?ола? онша жа?тыра ?оймайтын. Біра? сума?айлы?ы, ауыл ?йді бір-біріне айдап салар айта?шыл ?сек-ая?ы жо? ?йел. Жіп иіретін ?ршы?- К?лп?шті? жан жолдасы, т?нде басына жастап ?йы?тайды екен.
Дегенмен, т?тін шы??ан ?йді а?дып, ысты? тама?ыны? ?стіне д?л т?сетін ?деті бары рас. Ж?рт К?п?шті? осы мінезінен з?резап бол?ан. Бая?ы заман емес, ?азіргі а?ыл-тегіл то?шылы? уа?ытта,о?ашаланып аузы?а тама?ты енді ала бергенде, бір емес, екі емес, орта? бола берген адам-ата? болса да жа?тырасы?ба т?йірі. Біра?, К?лп?ш ж?ртты? к??кілін, ?ыржы?-тыржы? теріс ?аба?ын ?аперіне де алмайтын. Салдырлап ??гімесін айтып, алды артына ?арамай тама?ты асай беретін, тіпті «жесе?дерш» деп ?з асы?ды ?зі?е ты?палайтын.
?ысты? ал?аш?ы айыны? бір к?ні еді. ?олты?ына ыдысын ??ша?тап К?лп?ш ?йінен асы?ыс шы?ып, бізді? ?йге ?арай ?азда?дай ж?гіріп келеді. Жа?ындай бере К?лп?штан б?рын ?йге сып етіп кіріп кеттім. Апамдар ш?й ішіп отыр екен. Іле-шала К?лп?шта кірді.
Просмотр содержимого документа
«Саба?ты? та?ырыбы: "К?лпашті? ?ршы?ы" »
Күлпәштің ұршығы.
Автор:Шешемнің замандасы еді. Біздің үйдің қыр жағында тұрады. Ақарлы-шақарлы, бала-шағасы көп адам. Ерінен ерте айырылған. Соғысқа кетіп, содан хабар-ошарсыз кеткен. Ертеден қара кешке дейін есіктің алдында ұршық иіріп отыратын Күлпәштың екі көзі біздің үйдің түтінінде Табиғатынан қыдырымпаз адам болған соң, көрші қолаң онша жақтыра қоймайтын. Бірақ сумақайлығы, ауыл үйді бір-біріне айдап салар айтақшыл өсек-аяңы жоқ әйел. Жіп иіретін ұршық- Күлпәштің жан жолдасы, түнде басына жастап ұйықтайды екен.
Дегенмен, түтін шыққан үйді аңдып, ыстық тамағының үстіне дәл түсетін әдеті бары рас. Жұрт Күпәштің осы мінезінен зәрезап болған. Баяғы заман емес, қазіргі ағыл-тегіл тоқшылық уақытта,оңашаланып аузыңа тамақты енді ала бергенде, бір емес, екі емес, ортақ бола берген адам-атаң болса да жақтырасыңба тәйірі. Бірақ, Күлпәш жұрттың күңкілін, қыржың-тыржың теріс қабағын қаперіне де алмайтын. Салдырлап әңгімесін айтып, алды артына қарамай тамақты асай беретін, тіпті «жесеңдерш» деп өз асыңды өзіңе тықпалайтын.
Қыстың алғашқы айының бір күні еді. Қолтығына ыдысын құшақтап Күлпәш үйінен асығыс шығып, біздің үйге қарай қаздаңдай жүгіріп келеді. Жақындай бере Күлпәштан бұрын үйге сып етіп кіріп кеттім. Апамдар шәй ішіп отыр екен. Іле-шала Күлпәшта кірді.
Күлпәш: -Алла, белім, белім.
(ПАУЗА)
Автор: Әлгінде ғана сап-сау отырған шешем олда аяқ астынан ауыра қалғаны. Мен аң таңмын.
Күлпәш:- Саумысың, Күлия? Ауырып қалғанбысың?
Күлия: Ауырмай отыратын күнім барма Күлпәш.
Күлпәш: Мен де сол, өлмеген соң жүркте әйтеуір. Екі күн болды, белден шойырылғалы.
Күлия: Үш күннен бері менің де басымның сақинасы ұстап...
Күлпәш: Менде жетісіп отырғаным жоқ,бәтір. Бес күннен бері екі тізем қақсайды.
Күлия:Он күннен бері менің оң иығым шаншып жүр.
Күлпәш:Бір ай болды мына екі аяғымды кеміріп жатыр-ау, жеп жатыр.
Күлия: Былтырдан бері құданың құдіреті, екі көзім көрмейтінді шығарды. Өстіп жүріп суқараңғы соқыр болып қалмасам жарар еді...
Күлпәш: Қойшы-ей, қайдағыны айтпай, кейде менің де екі құлағым тарс бітіп қалады.
Жоламан: Ендігі сәтте шешемде, Күлпәшта ауруларын ұмытып ұзақ сонар әңгімеге көшкен. Ал, мен аң таңмын.
Күлпәш: Е, е замандас-ай шалың бар сен осындайсың. Жиырма жылдан бері жесір біздің не жанымыз жүр. Өлейін десем қол тимей...
Күлия: Қой бойында шыбын жаны бар демесең, біздің үйдің иесіне трудовой өтіп кетсе керек.
Күлпәш: Әй, жүзі қарау ұлыңа шәй құйсаңшы. Әй жесеңдерш, ұялмаңдар,жеңдер.
Күлия: Күзден бері осы жаңғалақтық пайда болып жүр.Қазір қойғанымды қазір ұмытамын.
Күлпәш: Менде ұмытшақпын-ей. Әнеугүні Шәкеңдердікі ет асқан екен, барайын деп тұрып қара басып ұйықтап қалыппын.
Күлия: Кеше,соғым сойған күнге дейін тісіміздің суын сорып отырамызба деп, қалған қара ешкіні сойып алдық (аузынан аңдамай шығып кеткен сөзге Күлия сасып қалып аузын баса қояды)