М??а?али Ма?атаев жайлы ?ле?
М??а?али Ма?атаев жайлы ?ле?
Мына ?лемге к?н мен айдай жал?ыз а?ын,
Жырла?ан бар ?мірді? на?ыз пар?ын.
Н?рге толы жырыны? ?р тамшысы,
Адамны? к??іліне ?андай жа?ын.
Кездеспейді м?ндай адам дарыны ас?ан,
Дара т?л?а, дара т?л?а ?уел бастан.
?асиетті а?панны? то?ызында,
Жаратушы бар ?алам?а сый?а тарт?ан.
?мірінде ?ткен еді небір уа?ыт,
М?? салып, ?ызы?ыны? к?бін сар?ып.
Сол бір ша?та, сол бір ?иын кездерде,
Табушы еді ?ле?нен ?анша ба?ыт.
Со?ыс алды балалы?ты? алтын та?ын,
?кесін де ?оса ?кетті, ас?ар тауын.
Бала М??ан нені а?са?ан кезінде?
Нені а?са?ан, ?рине, бала ша?ын
Соны? б?рін ол-да?ы жыр?а сал?ан,
Жырларынан к??іліне демеу ал?ан.
М?ртебесі таудай биік ?лы а?ын,
К?ллі ?мірін, ??мырын жыр?а арна?ан.
Жыр жаз?анда к??ілі езіледі,
Сыры да тау тасындай ?гіледі.
Т??ірді? та?дайына ??йыл?андай,
?рбір жыры ?а?аз?а т?гіледі.
Жыр оны? с?йеніші, ?мірі еді,
?ле? жазса шабыттанып тіріледі.
?ле?сіз кеудесінен жаны кетіп,
?анаттары сын?ан ??спен те?еледі.
?р ?илы та?ырыпта ?алам тартты,
Жырлары м?лдір судай ойдан а?ты.
?мір м?нін, ерлік, елдік, ту?ан жерді,
?семдік пен махаббатты ол жырлапты.
Моцартпен де ?мірде сырласады,
Сыры бір досыменен м??дасады.
Моцарт та?дырын тіліне тиек етіп,
?мір жайлы та?ы бір жыр жазады.
Иманды да ж?ректен тастамады,
Дін жолын да ?мірде ?оста?аны.
?з ойын к??ілінен ?ткізіп кеп,
Дін жайлы ?ле? жолын баста?аны.
?ле? ?ру бол?ан еді на?ыз ісі,
?тті ?мірі бол?андай т?нгі т?сі.
Б?л ?мірде ?ле? ?шін туыл?ан,
?р ?ле?ін ж?рекпен жаз?ан кісі.
Бол?ан ?ой бейне бір алтын м?сін,
?мір с?рген тек ?ана жыры ?шін.
Е?бекпенен ?ткізген бар ?мірін,
М??гі есте са?тайы? ?рбір ісін!
Просмотр содержимого документа
«Мукагали Макатаев жайлы ?ле? »
Мұқағали Мақатаев жайлы өлең
Мына әлемге күн мен айдай жалғыз ақын,
Жырлаған бар өмірдің нағыз парқын.
Нәрге толы жырының әр тамшысы,
Адамның көңіліне қандай жақын.
Кездеспейді мұндай адам дарыны асқан,
Дара тұлға, дара тұлға әуел бастан.
Қасиетті ақпанның тоғызында,
Жаратушы бар ғаламға сыйға тартқан.
Өмірінде өткен еді небір уақыт,
Мұң салып, қызығының көбін сарқып.
Сол бір шақта, сол бір қиын кездерде,
Табушы еді өлеңнен қанша бақыт.
Соғыс алды балалықтың алтын тағын,
Әкесін де қоса әкетті, асқар тауын.
Бала Мұқан нені аңсаған кезінде?
Нені аңсаған, әрине, бала шағын
Соның бәрін ол-дағы жырға салған,
Жырларынан көңіліне демеу алған.
Мәртебесі таудай биік ұлы ақын,
Күллі өмірін, ғұмырын жырға арнаған.
Жыр жазғанда көңілі езіледі,
Сыры да тау тасындай үгіледі.
Тәңірдің таңдайына құйылғандай,
Әрбір жыры қағазға төгіледі.
Жыр оның сүйеніші, өмірі еді,
Өлең жазса шабыттанып тіріледі.
Өлеңсіз кеудесінен жаны кетіп,
Қанаттары сынған құспен теңеледі.
Әр қилы тақырыпта қалам тартты,
Жырлары мөлдір судай ойдан ақты.
Өмір мәнін, ерлік, елдік, туған жерді,
Әсемдік пен махаббатты ол жырлапты.
Моцартпен де өмірде сырласады,
Сыры бір досыменен мұңдасады.
Моцарт тағдырын тіліне тиек етіп,
Өмір жайлы тағы бір жыр жазады.
Иманды да жүректен тастамады,
Дін жолын да өмірде қостағаны.
Өз ойын көңілінен өткізіп кеп,
Дін жайлы өлең жолын бастағаны.
Өлең өру болған еді нағыз ісі,
Өтті өмірі болғандай түнгі түсі.
Бұл өмірде өлең үшін туылған,
Әр өлеңін жүрекпен жазған кісі.
Болған ғой бейне бір алтын мүсін,
Өмір сүрген тек қана жыры үшін.
Еңбекпенен өткізген бар өмірін,
Мәңгі есте сақтайық әрбір ісін!
