Тәрбиеші: балалар, ыңғайланып отырып, әуенге құлақ салып, көз алдарыңа өз достарыңды, олармен өткен қызықты сәттерді елестетіңдер.
Ал енді көздеріңді ашып, өз ойларымызбен бөлісейік.
Өз достарыңды көз алдарыңа қалай елестетесіңдер?
Өзімізге досты қалай табамыз? (балалар өз достары туралы әңгімелейді, пікірлерін, жаттаған тақпақтарын айтады)
Нұрсая: Досыңның көзінде болғанша, көңілінде бол.
Айым: Жолдасы көптің қолдасы көп.
Темірлан: «Дос бәрінен де қымбат». Дос қиналғанда қол ұшын беретін,бір-бірінің жанынан табылатын адамдар.
Нұрасыл:
Жүректен шыққан жылы сөз,
Жүрекке барып жетеді.
Жылы сөзден дос жүрегі,
Мейірімге толып кетеді.
Фатима:
Екі деген – екі дос,
Бірін-бірі қимайтын.
Артық кемді етпей сөз,
Бірін-бірі сыйлайтын.
Сабина:
Достар бірге жүреміз,
Бірге ойнап күлеміз.
Бөлінбейді іргеміз,
Әрқашан да біргеміз!
Әрқашан тілектес,
Досыңа көмектес.
Ақерке:
Досы көпті жау алмайды,
Ақылы көпті дау алмайды.
Жалғас:
Досыңа бол адал жан,
Бірдей бөліс сынақты.
Бір нүктеге қадалған,
Екі көзің сияқты.
Адинура:
Достар тату-тәттіміз,
Болса қолда тәттіміз.
Біз бөлісіп жатамыз,
Бәріміз дәм татамыз.
Рамина:
Достыққа толы жүректер,
Орындала берсін тілектер.
Достық оты жалынды,
Жылытсын бәрің бәріңді.
Асыл:
Дос сыртынан мақтар,
Дұшпан көзіңе мақтар.
Адина:
Досы жоқ адам тамыры жоқ терекпен тең.
Тәрбиеші: Балалар, енді біз «Балдырған нағыз жолдас» туралы саханалық көріністі тамашалайық.
Саханалап көрсетеді.
(Автор) Нұрасыл:
Соңғы сабақ болатын. Еркежан қолын көтерді.
(Мұғалім) Ақерке:
Иә, не дейсің?
Дария:Әділет ауырып отыр.
Мұғалім:Шынында өнің бозарып кетіпті ғой.Үйіңе қайта ғой.
(Автор) Нұрасыл:
Әділет орнынан сылбыр көтеріліп сыртқа беттеді.
Қозғалысы ауыр,жүрісі баяу,әрең жүріп барады.
Мұғалім: Әділетті үйіне кім жеткізіп салады?
(Автор) Нұрасыл:
Мұғалім оқушыларға барлай көз жүгіртті. Балаларда үн жоқ.
Мұғалім: -Темірлан сен қалай қарайсың?
Темірлан:
Мен атамның үйіне барушы едім, ол кісінің үйі қаланың шетінде.
(Автор) Нұрасыл:
«Рұқсат етсеңіз мен апарайын»-деді.
Аяжан: - Сенің үйің қаланың аржақ шетінде емес пе, қайтарда қорықпайсың ба?
(Автор) Нұрасыл:
Аяжан оған:
Темірлан: «Сонда қалай үйіміз қаланы шетінде деп, жолдасымызды жолда қалдырамыз ба?»
Мұғалім:рұқсат.
(Автор) Нұрасыл:
Темірлан жүгіре жөнелді.
Мұғалім оның соңынан сүйсіне қарап тұрды.
(Балалар көрініс бойынша өз ойларын айтады).
Шығармашылық іс-әрекет
Тәрбиеші: ал енді балалар, өз достарыңа арнап, сыйлық ретінде әдемі сурет саламыз. (Балалар өз еріктерімен сурет салады)
Жүректен- жүрекке
Тәрбиеші: балалар салған сыйлық суреттеріңді алып, шеңбер бойына тұра қалыңдар. Өз достарыңа жылы лебіздеріңді білдіре отырып, сыйлықтарыңды тарту етіңдер.
- Біз доспыз, себебі бір-бірімізге көмектесеміз, сондықтан мына сыйымды қабыл ал.
-Біз доспыз, себебі әдепті баламыз...
-Біз доспыз, себебі ақылды баламыз....
-Біз доспыз, себебі біз тілалғыш баламыз...
-Біз доспыз, себебі біз ұқыпты баламыз....
-Біз доспыз, себебі бір-бірімізді ренжітпейміз....
-Біз доспыз, себебі бір-бірімізбен қуанышымызды бөлісеміз.... (осындай ретпен жалғасып, баллар өз достықтарын білдіреді)
Қорытындылау тәрбиешінің «Дос қандай болу керек?» деген сұрағы арқылы балалардың жауабы тыңдалды.
